چکیده هدف این پژوهش بررسی اسطوره های حیوانی موجود در شاهنامه فردوسی و کاربرد آنها توسط هنر گرافیک به منظور معرفی باورهای نمادین دوران کهن ایران به نسل معاصر، می باشد. بیان این مطلب که اسطوره چیست و چه نقشی ایفا میکند و اینکه هر یک از اسطوره ها بخصوص اسطوره های حیوانی تحت عنوان چه نمادی به کار گرفته شده اند و نقش آنها در دوره معاصر تا چه میزانی است، سوالاتی هستند که در ذهن مخاطب ایجاد می گردد. این پژوهش به شناخت و بررسی تاریخچه ای از اسطوره های حیوانی و ریشه یابی کلی اسطوره ها، همچنین نقش و اثرات هر کدام در دوره معاصر پرداخته است. اسطوره را باید شیوه ای تمثیلی در کاوش هستی دانست که باورهای دینی انسان نخستین را در زمان های متاخرتر به گونه ای مجرد در قالب ادیان شکل داده است. بررسی نمادین اسطوره های حیوانی شاهنامه قابلیت آن را دارد که در زمینه های مختلف گرافیک به دلیل نوع بیان خلاصه گونه ای که دارا می باشد، به صورت تصویری پیاده شده و بیانی جدید و مبتنی بر مبانی ادبی- حماسی ایران را در زمینه هنرهای تصویری ارائه نماید. روش گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای بوده و نمونه های منتخب از میان آثار چندین طراح گرافیک معاصر ایران جمع آوری شده است. نتیجه بدست آمده از این بررسی بیانگر آن است که بهترین و بیشترین کاربرد استفاده ی نمادین این اسطوره ها در زمینه ی طراحی نشانه می باشد و تصویر سازی و تصویر گری در مرحله بعد قرار دارد. واژگان کلیدی: اژدها – اسطوره – پرندگان – جانوران افسانه ای – جانوران اهلی – جانوران درنده – جانوران موذی – حماسه – سیمرغ - شاهنامه– فردوسی و ....