پژوهش حاضر به بررسی و توصیف نام آواه ها در زبان فارسی و زبان کردی گویش سورانی می پردازد. هدف این پژوهش دسترسی به یک طبقه بندی دقیق در خصوص نام آواهای زبان فارسی و گویش کردی سورانی و جمع آوری نام آواهای موجود در هر دو زبان است و از این طریق می خواهد به مطالعات زبانی و زبان شناسی کمک کند.زبان شناسان نام آوا را واژه ای می دانند که میان لفظ و معنای آن معمولاً نوعی رابطه ی طبیعی باشد و اگر در واژه ای رنگی از ارتباط طبیعی میان لفظ و معنی یافت شود می توان گفت آن واژه نام آوا است. نام آواها از مقوله ی اسم هستند و در جمله نقش گروه اسمی برعهده دارند. این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی و روش میدانی برای گردآوری و شناخت نام آواها و توصیفشان استفاده نموده است و بر همین اساس نام آواهای زبان فارسی، از فرهنگ معین اثر محمد معین، و نام آواهای کردی سورانی از فرهنگ کردی- فارسی هه ژار، اثر عبدالرحمن شرافکندی، استخراج شده است. پژوهش به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش هاست؛ که آیا اثری از نام آواها در گویش کردی سورانی نیز دیده می شود؟ آیا محیط جغرافیایی در تکثر و تعداد نام آواها تأثیر دارد؟ کاربرد نام آواها در نوشته های زبان فارسی و گویش کردی سورانی به چه میزان است؟ چه راهکارهایی می تواند در حفظ وصیانت نام آواهای زبان فارسی و کردی گویش سورانی به ما کمک کند؟. یافته ها و نتایج حاصل از پژوهش به این موضوع اذعان دارد که در گویش سورانی زبان کردی چون که تقدم گفتار بر نوشتار حاکم است و اکثر مردم با خط کردی آشنا نیستند نام آواها هم چنان ریشه در ذات و طبیعت گویشورانش دارد. و قرابت و خویشاوندی زبان فارسی با زبان کردی موجب شده است که نام آواهای هر دو زبان با هم مشابهت داشته باشند.و از آن جا که صداهای اطراف ما، محدود و مشخص نیستند و برای هر صدایی می توان نام آوایی به تقلید از آن صدا ساخت نام آواهای مشابه به هم به وفور یافت می شوند. و به کمک آن ها می توان عبارات و ترکیبات فوق العاده زیبا ساخت.