قمار یکی از انواع بازی های مخرب و خانمان سوز است که متأسفانه گاهی با عناوین فریبنده بر مفاسد آن سرپوش گذاشته می شود. به طور کلی قمار را می توان در چهار حالت تصوّر کرد: 1. بازی با آلات مخصوص قمار با گرو و شرط بندی2. بازی با آلات مخصوص قمار بدون وجود شرط بندی 3. بازی با غیر آلات مخصوص قمار با وجود گرو و شرط بندی 4. بازی با غیر آلات مخصوص قمار بدون وجود عوض و شرط بندی. تنها در نوع اول آن همه فقیهان اعم از شیعه و سنی متّفق القول حکم به حرمت می کنند و در سایر موارد اختلاف به چشم می خورد. با وجود آن که برای اثبات تحریم قمار به ادله اربعه استناد می شود؛ مصادیق قمار را به طور دقیق و مشخص نمی توان احصا کرد؛ چرا که این ابزار بر اساس عرف مکان ها و زمان های گوناگون تفاوت پیدا می کند.امروزه بازی ها و روشهای جدیدی که شائبه قمارآلود بودن آنها می رود پا به عرصه وجود گذاشته است که در این پایان نامه، احکام فقهی آنها بررسی شده است؛ مانند برگه های ارمغان بهزیستی، جوایز بانک ها و . . . از منظر حقوقی، هر چند در قانون سال 75 عناوین قانونی جرائم مرتبط با قماربازی زیادتر شده و اعمالی را که سابقاً جرم تلقی نمی شد، جرم به حساب آورده اند، که حمل ونگهداری، ورود آلات قمار به داخل کشور یا در معرض فروش قرار دادن آن ها و غیره از این قبیل هستند و می توان گفت با وضع آن ها نوعی خلأ قانونی برطرف شده است اما هنوز انتقادهایی بر آن وارد است.