ژولین گرین، گواهی دهنده اضطرابات حیاتی معاصر، اثری را ارائه می دهد که در آن سیه روزی و بدبختی بشر به تصویر کشیده شده است. بشری که هرگز به زندگی خاکی خو نمی گیرد و نمی تواند خود را با آن وفق دهد، بشری که طعمه حیات، سرنوشت، تنهایی و ناتوانی در برقراری ارتباطات انسانی ست. شخصیتهای رمانهای گرین در این دنیا بیگانه اند و این بیگانگی نوعی اضطراب و دغدغه در آنها بوجود می آورد. ولی آنها بر خلاف شخصیتهای رمانهای سارتر، دچار نگرانی های معنوی بوده و همواره با مسائل ماوراء طبیعی دست و پنجه نرم می کنند. در این تحقیق رفتار شخصیتها در برابر تقدیر و بدبختی شان را مورد مطالعه قرارخواهیم داد. همچنین راههای گریز که آنها برای فرار از دنیا بر می گزینند را بررسی خواهیم کرد و بدین ترتیب علت رفتار آنها را مورد تجزیه وتحلیل قرار می دهیم. بر خلاف سارتر، در صفحات تاریک رمانهای گرین همواره امید به جهان برتر به چشم می خورد که او را بیش از پیش به اگزیستانسیا لیسم مذهبی نزدیک می سازد.