به تعویق انداختن پیری از جمله اهداف اساسی جهت افزایش و بهبود عملکرد است. تعویق فرایند پیری نقش مهمی در تعیین عملکرد گندم دارد و طولانی شدن مدت سبز ماندن برگ ها می تواند به طور کلیدی در افزایش عملکرد گندم تاثیرگذار باشد. در این راستا به منظور ارزیابی اثر زمان و مقادیر مختلف کاربرد برگی کود فسفر بر به تاخیر انداختن پیری برگ ها و همچنین عملکرد و اجزای عملکرد گندم پاییزه، آزمایشی در سال 87-86 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف کود فسفر (شامل شاهد (آب مقطر) و 2، 4، 6 و 8 کیلوگرم در هکتار kh2po4) که در زمان های مختلف محلول پاشی (شامل مرحله دو گره در ساقه، مرحله خوشه رفتن و مرحله اتمام گلدهی) اعمال شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کاربرد برگی کود فسفر، موجب افزایش معنی دار مدت سبز ماندن برگ ها شد، به طوری که به ازای افزایش یک کیلوگرم کود فسفر محلول پاشی شده در هکتار، مدت زمان سبزماندن برگ ها (بر اساس تعداد روز پس از گلدهی) 32/1 روز افزایش یافت. از طرفی کاربرد کود فسفر در انتهای فصل رشد، نقش تاثیر بیشتری در به تاخیر انداختن پیری برگ ها داشت. کاربرد برگی کود فسفر در طی فصل رشد همچنین موجب افزایش معنی دار شاخص سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک کل و میزان شاخص spad در سه سطح بالا، میانی و پایین کانوپی شد. بر اساس نتایج بدست آمده، محلول پاشی کود فسفر در مرحله خوشه رفتن به طور معنی داری موجب افزایش تعداد دانه موجود در سنبلچه ها (خصوصا سنبلچه های 15 و 16 و 17) شد که به تبع آن مجموع تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، طول سنبله و وزن سنبله نیز در این مرحله افزایش یافت. نتایج آزمایش نشان داد به ازای هر کیلوگرم کود فسفر محلول پاشی شده، عملکرد دانه به میزان 122 کیلوگرم در هکتار افزایش یافت. در بین زمان های مختلف محلول پاشی، محلول پاشی کود فسفر در مرحله خوشه رفتن به دلیل باروری سنبلچه ها و افزایش تعداد دانه در سنبله و همچنین نقش فسفر در به تعویق انداختن پیری برگ ها، موجب افزایش معنی دار عملکرد گندم نسبت به سایر مراحل شد.

سوءمصرف مت آمفتامین امروزه رو به گسترش می باشد. بسیاری از اثرات سمی این ماده بر سلول های عصبی مشخص گردیده اند. در سنتز غیر قانونی مت آمفتامین عموما از فنیل -2- پروپانون و افدرین به عنوان ماده اولیه استفاده می گردد. در این پایان نامه ناخالصی ها توسط روش کروماتوگرافی گازی با آشکارساز طیف سنج جرمی به صورت کیفی تعیین گردیدند. بر اساس نتایج حاصله ماده 1و2- دی متیل -3- فنیل آزیریدین که ناخالصی شاخص در روش احیا افدرین با اسید هیدرویدیک و فسفر قرمز می باشد در اکثر نمونه ها شناسایی گردید. جهت بررسی اثر ناخالصی ها بر سمیت مت آمفتامین، میزان کمی مت آمفتامین توسط روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا تعیین گردید. در بررسی های سم شناسی ابتدا سلول های هپاتوسیت رت با روش پرفیوژ کبدی توسط آنزیم کلاژناز جدا گردیدند و در مواجهه با غلظت های متفاوت از مت آمفتامین قرار گرفتند. مت آمفتامین خالص و مت آمفتامین همراه ناخالصی ها هر دو به صورت وابسته به زمان و غلظت سبب القا مرگ سلولی گردیدند. در غلظت های 50 و 75 ppm از مت آمفتامین و در زمان های بالای 90 دقیقه تفاوت معناداری (05/0p<) در میزان مرگ سلولی میان گروه مت آمفتامین خالص و مت آمفتامین همراه ناخالصی ها مشاهده گردید. در تعیین مقدار ros تولید شده در سمیت مواد مورد آزمایش از روش فلوسایتومتری استفاده شد و نتایج حاکی از افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن ناشی از مت آمفتامین با غلظت ic25 در 5/1 ساعت بود که در این بین اثر افزایشی نمونه ماده روانگردان شیشه بیشتر بود که احتمالاً بدلیل وجود ناخالصی های آن می باشد. مشابه نتیجه ی بالا برای میزان افت پتانسیل غشا میتوکندری با روش فلوسایتومتری حاصل شد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که ترکیبات حاوی مت آمفتامین دارای اثرات سمی بر سلول های کبدی هستند و با افزایش میزان ناخالصی ها، سمیت افزایش می یابد.