جهانی شدن پدیده ای است که امروزه توجه محافل علمی را بیش از پیش به خود جلب کرده است. اگرچه این پدیده در گذشته نیز وجود داشته، اما در عصر حاضر عمدتا بدلیل تکنولوژی های نوین ارتباطی رنگ و بویی تازه به خود گرفته است. بسیاری معتقدند که جهانی شدن یک فرصت استثنایی است، لذا شرط توفیق، ایجاب می کند که ابعاد این پدیده بخوبی شناخته شود تا انتخاب راهبردهای بهینه میسر گردد. زیرا هرگونه بی اعتنایی به آن، این فرصت را به یک تهدید تبدیل می سازد. جهانی شدن عبارت است از فرایند فشردگی زمان و فضا که به واسطه آن، مردم دنیا کم و بیش و به صورتی نسبتاً آگاهانه در جامعه جهانی واحد، ادغام می شوند. از آنجاییکه جهانی شدن کم و بیش بر تمامی شئون زندگی تاثیرگذار و از آن ها تاثیرپذیر است، گردشگری نیز استثنا نبوده و از اثرات جهانی شدن مصون نمانده است. در این میان فرآیند جهانی شدن با فروپاشی مرزها به برداشتن موانع برای سفر کمک کرده و از دیگر سوی، گردشگری نیز بخصوص در بعد بین المللی آن روند جهانی شدن را تقویت می کند. دو محرک کلیدی جهانی شدن در بخش گردشگری عبارتست از: تکنولوژی حمل و نقل: کاهش هزینه ها (مالی و زمانی)- شکست محدودیت ها و مرزهای جغرافیایی و تکنولوژی ارتباطات: ظهور کامپیوتر، ماهواره ها و رسانه های دیجیتال. دانستن اینکه آیا جهانی شدن با گردشگری ایران رابطه دارد و یا خیر و در صورت وجود رابطه، تعیین نمودن جهت و شدت این رابطه، هدف اصلی این پژوهش است. جهانی شدن عمدتا در چهار کلان حوزه ی اقتصاد، سیاست، فرهنگ- اجتماع و محیط زیست بررسی می شود. در این تحقیق ضمن تعیین شاخص های جهانی شدن در هر یک از این حوزه ها، رابطه هریک از شاخص ها با توسعه گردشگری ایران از دیدگاه مدیران و کارشناسان بخش های مختلف صنعت گردشگری ایران مورد بررسی قرار گرفته و سپس با استفاده از آزمون های آماری (ویلکاکسون، فریدمن و کروسکال- والیس)، نتایج بدست آمده تحلیل شده اند. در پایان نیز این نتیجه بدست آمد که جهانی شدن در حوزه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی- اجتماعی رابطه ای مثبت و در حوزه محیط زیست رابطه ای منفی با توسعه گردشگری ایران دارد. همچنین از بین ابعاد جهانی شدن، جهانی شدن سیاسی، رابطه ی قوی تری با توسعه گردشگری ایران داراست. کلمات کلیدی: گردشگری، جهانی شدن، ایران، توسعه

سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان دارای خاصیت تنظیم سیستم ایمنی هستند,به همین دلیل جهت اهداف درمانی بسیار مناسب می باشند.استروژنبه عنوان یک هورمون جنسی، نوعی تنظیم کننده سیستم ایمنی می باشد.در این مطالعه سعی بر آن شده است که تاثیر سلولهای مزانشیمال رت که با استروژن تیمار گردیده اند بر برخی از عملکردهای نوتروفیل که یکی از سلولهای مهم و تاثیرگذار سیستم ایمنی می باشد,بررسی شود.،سلول مزانشیمال،از مغز استخوان فمور و تیبیا رت نر 6-8 هفته استحصال و در محیط کشت dmem کشت داده شد.پس از بلوغ،سلول مزانشیم با استروژن( 10nm و 20nm)به مدت 72 ساعت و در ?c37 تیمار گردید.سپس سلول مزانشیم با نوتروفیل خون محیطی مجاور شد و عملکرد نوتروفیل تست فاگوسیتوز مخمر و انفجار تنفسی[احیا نیترو بلو تترازولیوم(nbt)]مورد سنجش قرار گرفت.میزان زنده مانی نوتروفیل با استفاده از رنگ آمیزی فلورسنت اکریدین-اورنج محاسبه گردید.داده ها با استفاده از نرم افزار spssو آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی در سطح معنی داری(05/0<p)آنالیز شد.درصد فاگوسیتوز در نوتروفیل مجاور شده با سلول مزانشیم تیمار شده با استروژن نسبت به گروه کنترل افزایش داست که این افزایش در هر دو غلظت 10nm,20nmاستروژن معنی دار بود( 05/0<p).از طرف دیگر بین دوزهای 20nm و 10nm اختلاف معنی داری وجود نداشت.درصد فاگوسیتوز در مایع رویی سلول های مزانشیمال بعد از تیمار با هر دو دوز 10 نانومولار (p<0.01) و 20 نانو مولار(p< 0.001) استروژن،در مقایسه با گروه کنترل دارای افزایش معنی دار می باشد. از طرف دیگر بین دوزهای 20nm و 10nm نیز اختلاف معنی داری وجود داشت(p< 0.05).میزان اپوپتوز سلولی در گروه تیمار شده با استروژن10 نانومولار( دوز 10nm)کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (05/0p<).به علاوه در گروه تیمار شده با استروژن 20 نانومولار( دوز 20nm )در مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی داری بود(p<0.01).اما بین دوزهای 20nm و 10nm اختلاف معنی داری وجود نداشت.میزان اپوپتوزمایع رویی در گروه تیمار شده با استروژندوز 10nm کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد(p<0.05).به علاوه در گروه تیمار شده با استروژن دوز 20nmدر مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی داری بود(p<0.01).اما بین دوزهای 20nmو 10nmاختلاف معنی داری وجود نداشت.میزان انفجار تنفسی درنوتروفیل مجاور شده با سلول مزانشیم تیمار شده با استروژن،در هر دو غلظت 10nmو 20nmبطور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافتدرصد اپوپتوز هم در گروه نوتروفیل مجاورشده با msc تیمار شده با استروژن نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت.فاگوسیتوز در نوتروفیل مجاور شده با سلولهای تیمار شده با استروژن افزایش داشت.میزانانفجار تنفسی در نوتروفیل مجاور شده با مایع روییسلول های مزانشیمال را در گروه های مختلف مورد مطالعه نشان می دهد.این میزان در گروه تیمار شده با دوز 10nm استروژن در مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی دار بود (p< 0.05).در گروه تیمار شده با دوز 20nm استروژن نیز در مقایسه با گروه کنترلکاهش معنی داری را نشان داد(p<0.01).این اختلاف بین دوزهای 20nm و 10nmاستروژن معنا دار نبود.