از سال 1947 رزین اپکسی بطورگسترده ایی در صنایع مختلف مانند:پوشش های سطحی، چسب ها، مواد رنگی و وسایل الکترونیکی استفاده می شود. بنابراین تحقیقات بسیاری برای بهبود خواص این پلیمر بکار برده شده است. باتوجه به کاربرد بسیار زیاد این پلیمر و هزینه های سنگینی که در نتیجه تخریب آن توسط عوامل محیطی و اسیدها ایجاد می شود در این پایان نامه سعی کردیم برای بهبود خواص این ماده از نانوذرات کِلی (خاک رس) و دی اکسیدتیتانیوم استفاده کنیم. اثرزمان بر نیروی چسبندگی سطحی نانوکامپوزیت های رزین اپکسی – خاک رس توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مطالعه شد. نانوکامپوزیت های رزین اپکسی – دی اکسیدتیتانیوم ساخته شدند. ساختار آنها توسط آنالیزهای پراش اشعه ایکس،طیف سنجی مادون قرمز، وزن سنجی گرمایی و میکروهاردنس مطالعه شد. سپس اثر اسیدسولفوریک برخوردگی آنها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مورد بررسی قرار گرفت بگونه ای که نیروی چسبندگی سطحی و زبری نمونه ها قبل از قرار گرفتن در اسید و در طی زمان های مختلفی که درون اسید بوده اندازه گیری و مقایسه گردید همچنین از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مشاهده اثری که اسید برسطح می گذارد استفاده گردید