سمیه عزیزی ابرقویی مهدی کارگرفرد
پارکینسون آیدیوپاتیک، یک بیماری پیشرونده، مزمن و مخرب سیستم عصبی مرکزی است که در اثر تخریب سلول های تولید کننده ی دوپامین در عقده های قاعده ای مغز ایجاد شده و با علائمی چون لرزش استراحتی، سفتی عضلات، کندی حرکات، قامت خمیده، مشکلات تعادلی و گام برداری و ضعف عضلانی، بویژه ضعف عضلات بزرگ اندام تحتانی مشخص می شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک دوره برنامه ی تمرینی ورزش در آب بر ، قدرت عضلانی، تعادل و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پارکینسون می باشد. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری این تحقیق را کلیه ی بیماران پارکینسونی مراجعه کننده به مطب متخصصین مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکیل می دهند. تعداد 20 زن مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه ورزش درمانی در آب علاوه بر درمان های دارویی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه ی 60 دقیقه ای به انجام فعالیت در آب پرداختند، در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت فقط پیگری شدند و جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی موثری را تجربه ننمودند. در ابتدا و انتهای دوره، کیفیت زندگی بیماران توسط پرسشنامه ی استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، قدرت عضلانی و تعادل بیماران به ترتیب توسط دستگاه نیروسنج آیزوکنتیک (biodex, systems iii) و مقیاس تعادلی برگ ارزیابی شد. در نهایت داده های حاصل با استفاده از تحلیل کوواریانس (ancova) در سطح 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه قدرت عضلات اطراف مفصل زانو برای انجام حرکات اکستنشن و فلکشن در گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به قبل از دوره افزایش یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری در جهت بهبود قدرت عضلانی مشاهده نگردید. تعادل نسبت به پیش از دوره در گروه تجربی بهبود پیدا کرد، در حالی که این فاکتور در گروه کنترل کاهش یافت. همچنین کیفیت زندگی در کلیه ی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که ورزش درمانی در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در جهت بهبود قدرت عضلانی، تعادل و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه و کیفیت زندگی بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
