این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی دوروش تحلیل رفتار کاربردی (aba)و درمانی – آموزشی (teacch) بر روی رفتار های کلیشه ای، ارتباط و تعامل کودکان اتیستیک انجام شده است. روش پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون چند گروهی با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان اتیسمی بود که در نیمه دوم سال 1388 در مدرسه اتیسم تبریز ثبت نام کرده بودند که از میان این کودکان 29 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.ابزارهای مورد استفاده عبارتند از : مقیاس درجه بندی اتیسم گیلیام (gars) و چک لیست بازبینی اصلاح شده (m- chat) . داده ها با استفاده از آزمون واریانس چند متغیره (manova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج پژوهش نشان داد که در مقایسه میزان اثربخشی دو روش abaوteacch بر رفتار های کلیشه ای تفاوت معنی داروجود ندارد؛در مقایسه میزان اثربخشی دو روش abaو teacch بر ارتباط تفاوت معنی دار وجود دارد؛ در مقایسه میزان اثربخشی دو روش abaو teacch برتعامل تفاوت معنی دار وجود ندارد؛بر اساس یافته ها به نظر می رسد که دو روش aba وteacch تقریباً به یک اندازه برکاهش علایم اتیستیک (حداقل در ویژگیهای مذکور به غیر از ارتباط اجتماعی) تأثیر دارند.