نام پژوهشگر: فرشته سرقلی
فرشته سرقلی حسین بهاروند
چکیده مقدمه: سلول های پیش ساز عصب دارای توان خود نوزایی و تمایز به رده های نورونی و گلیالی هستند. بنابراین این سلول ها این قابلیت را دارند که در سلول درمانی بیماری های سیستم عصبی که در اثر از بین رفتن های سلول ها ایجاد می شوند، به کار روند. برای استفاده از این سلول ها در درمان بیماری های سیستم عصبی با مشکلاتی مواجه هستیم، از جمله تکثیر این سلول ها و تمایز جهت دار آن هاست. برای این که تکثیر و تمایز سلول های پیش ساز عصب را افزایش دهیم، اثر بررسی chir را به وسیله ی کوچک مولکول 99021 (gsk3) مهار گلیکوژن سنتاز کیناز 3 کردیم. مواد و روش ها: سلول های پیش ساز عصب انسانی از سلول های پرتوان القائی انسانی تهیه شد. gsk استفاده شد و برای بررسی برهمکنش 3 gsk برای مهار 3 chir کوچک مولکول 99021 به ترتیب برای pifithrin ? و xav939 ،dapt با مسیر های دیگر از کوچک مولکول های mtt استفاده شد. تکثیر سلول ها با استفاده از تست p و 53 ?-catenin ،notch مهار سیگنالینگ فلوسایتومتری انجام شد. برای بررسی بیان ژن و پروتئین به ترتیب از ki تعیین شد و برای بیان 67 و ایمونوفلوروسنس استفاده شد. qpcr تکثیر سلول های پیش chir نشان داد که 99021 ki و 67 mtt نتایج: آنالیز داده های تست ساز عصب مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القائی را طی 10 پاساژ افزایش داد و بررسی کاریوتایپ آن ها پایداری کروموزوم ها را تایید کرد. 5 تکثیر را xav و 939 dapt اثری روی تکثیر سلول ها نداشت در حالی که pifithrin ? و (notch ژن های مربوط به سیگنالینگ ) hes و 5 hes کاهش دادند. بیان ژن های 1 در سلول های پیش ساز (?-catenin فاکتور های رونویسی مرتبط با ) c-myc و cyclind1 و dapt را دریافت کرده بودند به طور معنی دار در مقایسه با گروه chir عصب که 99021 باعث افزایش نورون زایی شد. ،chir و کنترل افزایش یافت. در روند تمایز، 99021 xav939 دریافت کرده بودند chir اثری بر نورون زایی سلول های پیش ساز عصب که 99021 dapt نورون زایی را به طور کامل در این گروه مهار کرد. بیان ژن های xav نداشت در حالی که 939 و lmx1b ،lmx1a ،th و نیز ژن های دوپامینرجیکی مثل map و 2 ngn نورونی مثل 3 افزایش یافت. chir در اثر حضور 99021 nurr1 و فعال ?-catenin از طریق افزایش سطح gsk نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که مهار 3 تکثیر سلول های پیش ساز عصب مشتق از سلول های پرتوان القائی را افزایش می notch کردن تمایز نورونی به سمت سرنوشت نورونی را از طریق افزایش پایداری chir دهد. همچنین 99021 ngn و 3 neurod و درنتیجه افزایش بیان ژن های پیش برنده ی نورونی مثل 1 ?-catenin پیش برد و بیان ژن های دوپامینرجیک را افزایش داد.