این پایان نامه به منظور بررسی تفاوت های موجود میان دانشجویان پارسی زبان، زبان انگلیسی در استفاده از زبان تن به هنگام گفتگو به زبان انگلیسی می باشد.برای رسیدن به این هدف از یک سو تفاوت های زبان تن میان پارسی زبانان و انگلیسی زبانان بررسی می شود و از سوی دیگر تفاوت زنان و مردان پارسی زبان در استفاده از زبان تن مورد بررسی قرار می گیرد.در آخر تفاوت افراد شرکت کننده در این تحقیق از نظر استفاده از اجزای صورت و دست به هنگام حرف زدن مورد بررسی قرار میگیرد.به منظور نیل به این اهداف گروهی هشتاد نفری متشکل ازدانشجویان زن و مرد پیام نور که در رشته ی مترجمی زبان در واحدهای شهریار و دماوند مشغول به تحصیل بودند انتخاب شد و طی چند جلسه بازدید از کلاس بیان شفاهی 1 و2 این دانشجویان که توسط دو داور انجام میشد اطلاعاتی مبنی بر نحوه استفاده ی آنها از زبان تن به هنگام صحبت کردن در زبان انگلیسی جمع آوری شد که توسط روش تجزیه و تحلیل chi-square مورد بررسی قرار گرفت.نتایج این تحقیق بیانگر این مطلب است که هیچ گونه تفاوتی بین انگلیسی زبانان و دانشجویان انگلیسی پارسی زبان در استفاده از زبان تن وجود ندارد.نتایج نشان می دهد که میان زنان و مردان پارسی زبان تفاوتی در استفاده از زبان تن به هنگام گفتگو به زبان انگلیسی وجود ندارد و همچنین پارسی زبانان تمایل بیشتری در استفاده از اجزای صورت در مقایسه با دست و سر برای ارتباط با همدیگر دارند.