یادگیری مهم ترین هدف تعلیم و تربیت در هر کشوری است. در دنیای پیچیده امروز هیچ کس بی نیاز از یادگیری نیست. تحولات عمیق دنیای امروز در تمامی زمینه ها، موجب شده است تا دانش و مهارت ها به طور فزاینده ای دستخوش تغییر شوند به گونه ای که انسان ها برای عقب نماندن از پیشرفت و هماهنگ شدن با جهان پیرامون خود باید مرتباً در حال یادگیری باشند تا از نوآوری ها عقب نمانند. یادگیری مادام العمر مستلزم خودراهبری در یادگیری است و امروزه توجه نظریه‏های جدید یاددهی- یادگیری به یادگیری خود راهبر معطوف شده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر کارپوشه بر یادگیری خود راهبر و عملکرد تحصیلی دانشجویان درس زبان عمومی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند که در سال تحصیلی 89- 88 واحد درس زبان انگلیسی عمومی را اخذ نموده اند، تشکیل می دادند. نمون? پژوهش شامل 48 دانشجوی دانشگاه بیرجند بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد گروه های آزمایش و کنترل از نظر سطح زبان عمومی همتا شدند.کارپوشه محقق ساخته در اختیار آزمودنی های گروه آزمایش قرار گرفت و آن ها باید کارپوشه را طی 8 جلسه تکمیل می کردند ولی گروه کنترل در طول مدت اجرا از کارپوشه استفاده نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود ارزیابی خود راهبر ویلیامسون (2007)، مصاحبه و آزمون زبان، استفاده شد. نمرات تفاضل پیش آزمون و پس آزمون گروه ها با استفاده از آزمونt، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد میانگین نمرات تفاضل (پس آزمون و پیش آزمون) "عملکرد تحصیلی،" در گروه آزمایش به طور معنادار بالاتر از گروه کنترل بوده است. ولی میانگین نمرات تفاضل (پس آزمون و پیش آزمون) "خود راهبری"، در گروه آزمایش معنی دار نبود. این نتایج نشان می دهد، استفاده از کارپوشه می تواند به عنوان یک روش آموزشی برای افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان مورد استفاده قرار گیرد. ولی با توجه به اهمیت خود راهبری، باید از روش های دیگر برای توسع? خود راهبری دانشجویان در درس زبان عمومی استفاده شود و مورد پژوهش قرار گیرد

چکیده ندارد.