سیصد و هجده گوساله نر هلشتاین (وزن اولیه = 17/5 ± 375) در قالب یک طرح کاملا تصادفی به یکی از شش تیمار تعلق گرفتند. تیمارها شامل: 1) جیره پایه؛ 2) جیره پایه به علاوه 30 میلی گرم مس به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی به صورت سولفات مس؛ 3) جیره پایه به علاوه 150 میلی گرم روی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی به صورت سولفات روی؛ 4) جیره پایه به علاوه 200 میلی گرم کلرتتراسایکلین به ازای هر راس گوساله نردر روز؛ 5) جیره پایه به علاوه 30 میلی گرم مس به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی به همراه 200 میلی گرم کلرتتراسایکلین به ازای هر راس گوساله در روز؛ 6) جیره پایه به علاوه 150 میلی گرم روی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی به همراه 200 میلی گرم کلرتتراسایکلین به ازای هر راس گوساله در روز. گوساله ها جیره کاملا مخلوط شده را در حد اشتها در ساعت های 9، 12 و 15 در یافت نمودند. ماده خشک مصرفی گروهی روزانه اندازه گیری شد. در روزهای 0، 28 و 56 وزن بدن گوساله ها اندازه گیری شد و نمونه های خون گرفته شدند. در روز پنجاه و ششم تصویرهای اولتراسونیک برای اندازه گیری ضخامت چربی پشت ، سطح مقطع عضله راسته و ضخامت چربی در ناحیه سرینی بدست آمدند. سم همه گوساله هر دو هفته یک بار برای مشخص نمودن زخم های سم مورد بررسی قرار گرفت. تیمار ها بر میانگین افزایش وزن روزانه، بازده تولید و قابلیت هضم ماده خشک اثر گذاشتند (0/001 > p ). میزان ماده خشک مصرفی بین تیمارها متفاوت نبود (0/1 < p ). غلظت پروتئین تام خون (0/001 > p )، آلبومین (0/001 > p )، نیترو‍‍‍‍ژن اوره ای (0/001 > p ) و کلسترول سرم (0/013 = p ) بین تیمارها متفاوت بودند . در روز 28 تیمارها بر غلظت مس (0/001 > p ) و روی سرم (0/005 = p ) موثر بودند. شاخص های لاشه اولتراسونیک بین تیمارها متفاوت بود. میزان وقوع لنگش 12/89 در صد بود و گروه شاهد بیشترین مقدار odds ratio (or) را دارا بود (5/98or = ). در کل، افزودن مکمل مس به همراه کلرتتراسایکلین می تواند اثرات مثبتی بر عملکرد و فراسنجه های خونی داشته باشد و می تواند میزان وقوع لنگش را در گوساله های نر کاهش دهد.