کدگذاری شبکه در سال های اخیر به عنوان مدل جدید ارتباطات معرفی شده است. در این الگوی جدید، گره های میانی یا گره های منبع بسته ها را با هم ترکیب می کنند و روی رسانه-ی انتقال می گذارند. این مهم باعث می شود تا بازدهی پروتکل های شبکه افزایش یابد. روش های مسیریابی معمولی نمی توانند به بیشینه ی گذردهی شبکه برسند، زیرا در این الگوریتمها، گره های میانی هنگام ارسال داده ها تنها مجازند بستهها را از روی یال های ورودی بخوانند و روی یال های خروجی مناسب قرار دهند. این در حالی است که در کدگذاری شبکه، بسته ها در گره-های میانی با یکدیگر ترکیب می شوند. ماهیت ترکیبی بسته ها علاوه بر افزایش گذردهی شبکه، منجر به کاهش ازدحام شبکه، قابلیت اعتماد بالاتر و مصرف انرژی کمتر در شبکه می شود. متأسفانه برای رسیدن به عملکرد بالا با استفاده از کدگذاری شبکه، جنبه های مربوط به امنیت در کدگذاری شبکه نادیده گرفته شده است.