هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر ارزشیابی کیفی توصیفی ( روش جدید) و ارزشیابی کمّی ( روش قدیم ) بر کیفیت زندگی در مدرسه، خلاقیت و اضطراب امتحان دانش آموزان پایه سوم دبستان شهر مشهد است . الگوی ارزشیابی کیفی توصیفی به صورت آزمایشی از سال تحصیلی83-82 بطور محدود در شهر مشهد به ویژه منطقه یک اجرا می شود. لذا جامعه آماری محدود به دانش آموزان پسر این منطقه بود. در این پژوهش 80 دانش آموز پسر پایه سوم دبستان از مدارس مجری ارزشیابی توصیفی به عنوان گروه آزمایش و همچنین 80 دانش آموز پسر پایه سوم از مدارس همسطح با آنها به عنوان گروه گواه به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این عبارتند از: 1- آزمون تفکر خلاق تورنس (آزمون تصویری فرم b ) 2- پرسشنامه کیفیت زندگی درمدرسه (qsl) 3- پرسشنامه اضطراب امتحان tat. در این پژوهش برای تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل واریانس چند متغیری (manova)، و آزمون t، استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه درخرده مقیاس های کیفیت زندکی از قبیل رضایت کلی از مدرسه، عاطفه منفی نسبت به مدرسه، همبستگی اجتماعی( احساس ارزشمندی و کنار آمدن با دیگران) ، فرصت( باور نسبت به مفید بودن مدرسه)، معلم( نگرش در مورد معلمان)، ماجرا( احساس خود انگیختگی و لذت بردن از یادگیری) و پیشرفت یا موفقیت( احساس اطمینان به توانایی برای کسب توفیق در انجام کارهای مدرسه) تفاوت های معنا داری مشاهده نشد.در متغیر خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط ) تفاوت معناداری بین دانش آموزان مشمول ارزشیابی توصیفی و دانش آموزان مشمول ارزشیابی کمی وجود نداشت، اما نتایج تحلیل های تکمیلی نشان داد میانگین نمرات دانش آموزان مشمول ارزشیابی کمی در خرده مقیاس های سیالی و انعطاف پذیری به طور معنی داری بیشتر از میانگین نمرات دانش آموزان مشمول ارزشیابی توصیفی است. سطح اضطراب امتحان دانش آموزان پایه سوم مشمول ارزشیابی توصیفی به طور معنی داری کمتر از دانش آموزان مشمول ارزشیابی کمی همسطح با آنها بود، یعنی میانگین اضطراب امتحان دانش آموزان مشمول ارزشیابی توصیفی به طور معنی داری کمتر از میانگین اضطراب امتحان دانش آموزان ارزشیابی کمی بوده است. در این پژوهش ضمن بحث درباره یافته، محدودیت ها و پیشنهادهایی نیز برای پژوهش های بعدی مطرح شده است.