هدف این پژوهش بررسی رابطه حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به hiv مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر تهران بود. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی، توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه این پژوهش تمامی مردان و زنان مبتلا به hiv مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر تهران بود که به صورت تصادفی ساده، نمونه ای به حجم 120 نفر (40 زن و 80 مرد) انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از چک لیست، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36 و حمایت اجتماعی ss-a استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آماری کلوموگروف -اسمیرنوف ، پیرسون و اسپیرمن، t مستقل، u مان ویتنی، کای اسکوئر و آزمون مقایسه دو ضریب همبستگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها: رابطه معنادار مثبتی بین حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی کلی در زنان و مردان مبتلا به hiv دیده شد. در گروه مردان حمایت اجتماعی با هر دو بعد جسمانی و روانی کیفیت زندگی رابطه مثبت معنادار داشت، در صورتی که در زنان حمایت اجتماعی تنها با بعد روانی کیفیت زندگی رابطه مثبت معنادار داشت. در بیماران مبتلا به hiv، همانند سایر بیماری های مزمن، حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی رابطه مثبت معنادار دارد.