مسأله ارائه شده در این تحقیق از نوع تصمیم گیری فردی می باشد که در موقعیتهایی به کار می رود که هر سازمان بطور فردی و مستقل برای تعیین کمیت منافع و ریسکهای حاصل از تسهیم اقدام می کند تا جاییکه تصمیم نهایی در مورد اینکه دقیقا چه نوع اطلاعاتی باید به اشتراک گذاشته شود اتخاذ گردد. در این راستا تحقیق متدولوژی ahp فازی را بکار می گیرد تا ترجیحات تصمیم گیرنده در مورد معیار منافع و ریسکها را با استفاده از مقایسات زوجی به وزنهای اولویت بندی شده برگراند. سپس از داده های ahp فازی برای مدلسازی gp استفاده کرده و پس از حل مدل و بکارگیری تحلیل عاملی به اولویت بندی اطلاعات می پردازد.