پژوهش به منظور بررسی تاثیر خانواده درمانی تلفیقی با رویکرد بوئن و شناختی – رفتاری بر کاهش میزان ‏طلاق زوجین متقاضی به دادگستری استان بوشهر انجام گرفت. پژوهش از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه 36 زوج بود که از تعداد 100 زوج (200 نفر) بصورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنیهای هر دو گروه قبل از اجرای مداخلات خانواده درمانی به وسیله پرسشنامه پژوهش مورد ارزیابی واقع شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در معرض مداخلات خانواده درمانی تلفیقی قرار گرفتند، ولی این مداخلات برای گروه کنترل اجرا نگردید. پس از اتمام جلسات، داده های پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. برای بررسی دقیق نتایج از آماره هایی مانند کالمو گروف – اسمیرینف و ضریت فای، کرامر استفاده گردید. نتایج نشان داد که مداخلات خانواده درمانی تلفیقی درسطح 99 درصد اطمینان بر کاهش طلاق زوجین تاثیر معنی داری داشته است. همچنین مشخص شد که خانواده درمانی تلفیقی در بین زنان و مردان تفاوت معنی داری در سطح 99 درصد اطمینان، دارد. بعبارتی خانواده درمانی تلفیقی با رویکرد بوئن و شناختی- رفتاری بر زنان بیشتر از مردان اثر گذار بوده است.