تنزل سطح عملکرد سازه های بتن آرمه در طول زمان تحت تأثیر عوامل محیطی (خوردگی، یخبندان، ذوب و....) و آسیب های سازه ای اجتناب ناپذیر بوده و لذا لزوم تدوین روش های علمی و اجرایی را جهت تقویت و یا تعمیر اینگونه سازه ها به خوبی روشن می سازد. در این راستا آیین نامه 360 بهسازی به بیان معیارهای پذیرش اعضای سازه های بتنی با توجه به منحنی های نیرو- تغییر شکل آنها می پردازد. در صورتی که عضوی این معیارهای پذیرش را برآورده نسازد احتیاج به تقویت و مقاوم سازی دارد. متاسفانه این آیین نامه معیار های پذیرش اعضای بتنی را بعد از مقاوم سازی بیان ننموده است. روشهای مختلفی برای تعمیر و تقویت سازه های بتن آرمه وجود دارد، از جمله آن ها می توان به استفاده از ژاکت های بتنی، ژاکت های فولادی و ژاکت های پلیمری اشاره نمود. استفاده از ژاکت های پلیمری به دلیل خواص آن، مقاومت و سختی بالا، وزن اندک، مقاومت در برابر خوردگی، ناهمسانگر بودن این مواد و طراحی بهینه، نصب آسان و سریع و هزینه کمتر (شامل زمان، مصالح و اجرا ) نسبت به ژاکت های فولادی مورد توجه قرار گرفته است. هدف ما در این پایان نامه بررسی معیارهای پذیرش تیر های بتن آرمه قبل و بعد از مقاوم سازی می باشد. به این منظور ابتدا جهت صحت سنجی مدل سازی نمونه هایی از کار های معتبر آزمایشگاهی تحت تحلیل استاتیکی غیر خطی با استفاده از نرم افزار المان محدود abaqus مدل سازی شده اند. سپس با توجه به نیاز، به مقاوم سازی تیر ها پرداخته ایم و با استفاده از منحنی های بار - تغییر مکان، لنگر- انحناء و لنگر- چرخش تیرها اثر ورقه های frp را بر روی شکل پذیری، تغییرمکان و باربری تیرهای بتن مسلح مورد بررسی قرار داده ایم. در نهایت با توجه به ضوابط تدوین شده در آیین نامه 356 fema و بر پایه شاخص هایی نظیر دوران پلاستیک و تغییر شکل نسبی به استخراج معیارهای پذیرش تیرها قبل و بعد از مقاوم سازی، براساس نوع رفتار منحنی نیرو - تغییر شکل آنها پرداخته ایم. لازم به ذکر است که ظرفیت چرخش خمیری یک تیر را هم می توان از آزمایش و هم با استفاده از محاسبات که در آن از اصول مکانیک سازه ها استفاده می شود، بدست آورد.