روشهای مختلفی برای تعمیر وتقویت سازه های بتن آرمه وجود دارد که از جمله آن ها می توان به استفاده از ژاکت های بتنی، ژاکت های فولادی و ژاکت های پلیمری اشاره نمود. استفاده از ژاکت های پلیمری به دلیل خواص آن، مقاومت و سختی بالا، وزن اندک، مقاومت در برابر خوردگی، نا همسانگرد بودن این مواد و طراحی بهینه، نصب آسان و سریع و هزینه کمتر ( شامل زمان، مصالح و اجرا ) نسبت به ژاکت های فولادی مورد توجه قرار گرفته است. در این پایان نامه نیز به بررسی تقویت ستون های بتنی استوانه ای و منشوری توخالی و توپر محصور شده با frp پرداخته می شود. از جمله مسایل کلیدی در این زمینه رفتار تنش - کرنش عضو محصور شده توسط اینگونه ژاکت ها می باشد که تعدادی از مدل های تنش - کرنش ارایه شده است. در برنامه آزمایشگاهی انجام شده با ساخت 56 ستون کوچک مقیاس استوانه ای و منشوری توخالی و توپر به بررسی کارایی مدل های موجود پرداخته شد. بتن مصرفی در ساخت نمونه ها از دو طرح اختلاط بوده و دارای هیچ نوع ضعف اولیه سازه ای نمی باشد. با این وجود ستون مورد نظر پس از تقویت و محصور شدن توسط الیاف کربن(cfrp) و الیاف شیشه (gfrp) شاهد بهبود رفتار می باشد. بر اساس نتایج حاصله محصور شدگی ستون توسط الیاف پلیمری frp باعث افزایش مقاومت فشاری، افزایش شکل پذیری و افزایش سختی جانبی و محوری ستون می شود. ستون های دورپیچ شده با cfrp در مقایسه با ستون های دورپیچ شده با gfrp دارای مقاومت فشاری، شکل پذیری و سختی محوری و جانبی بیشتر می باشند.