در این پژوهش، تحول صلاحیت راهبردی عملیات جمع در کودکان پایه اول ابتدایی شهرستان سیرجان بر اساس آموزش مورد بررسی قرار گرفت. 76 دانش‏آموز پسر کلاس اولی به‏صورت تصادفی انتخاب شدند و آزمون نگهداری ذهنی مفهوم عدد در مورد آنها به اجرا درآمد. سپس بر اساس یک طرح تحقیق آزمایشی پیش آزمون ـ پس‏آزمون با گروه کنترل به‏صورت تصادفی نیمی از افرادی که واجد نگهداری ذهنی مفهوم عدد و فاقد این مفهوم بودند در گروه آزمایش و نیمه دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند (پس از ریزش تعداد آزمودنیها به 71 نفر رسید). پس از آن هر دو گروه با فرم الف «آزمون تفاوتهای فردی در انتخابهای راهبرد جمع» (کرکمن و سیگلر، 1997) مورد ارزشیابی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت سه ماه در معرض آموزش قرار گرفت. در مرحله پس‏آزمون، فرم ب آزمون مذکور و همچنین آزمون نگهداری ذهنی مفهوم عدد در افراد فاقد این مفهوم، در هر دو گروه اجرا شد. بررسی آماری داده‏های این پژوهش در سطح توصیفی با محاسبه فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با آزمونهای t مستقل، تحلیل واریانس با روش یک بین یک درون آزمودنی و مجذور کای انجام شد. نتایج نشان دادند که آموزش بر میزان فراوانی استفاده از راهبرد بازیابی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری داشت و آن‏را افزایش داد و بنابراین میزان فراوانی استفاده از راهبردهای پشتیبان در این گروه در مقایسه با گروه کنترل کاسته شد. به رغم آنکه میزان استفاده از بازیابی در گروه آزمایش به‏صورت معناداری افزایش یافت، اما متوسط مدت زمان پاسخگویی و فراوانی پاسخهای درست، زمان استفاده از این راهبرد در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. افزون بر این وقتی افراد از راهبردهای پشتیبان استفاده کردند، آموزش تأثیر معناداری بر فراوانی پاسخهای درست افراد گروه آزمایش گذاشت. اما این معناداری در رابطه با متوسط مدت زمان پاسخگویی این افراد دیده نشد. به لحاظ تأثیر آموزش بر رشد و پیشرفت کلی افراد در استفاده از راهبردهای پیشرفته، می‏توان شاهد تفاوت معنادار دو گروه و سطح پیشرفت بالاتر گروه آزمایش بود. نتایج نشان دادند که دو گروه دانش‏آموزان واجد نگهداری ذهنی مفهوم عدد و فاقد این مفهوم، از لحاظ سطح صلاحیت راهبردی با یکدیگر تفاوت معناداری ندارند و نهایتاً اینکه آموزش تأثیر معناداری بر تسریع شکل‏گیری مفهوم نگهداری ذهنی عدد بر دو گروه نداشت.

در این پژوهش، تحول صلاحیت راهبردی عملیات جمع در کودکان پایه اول ابتدایی شهرستان سیرجان بر اساس آموزش مورد بررسی قرار گرفت. 76 دانش‏آموز پسر کلاس اولی به‏صورت تصادفی انتخاب شدند و آزمون نگهداری ذهنی مفهوم عدد در مورد آنها به اجرا درآمد. سپس بر اساس یک طرح تحقیق آزمایشی پیش آزمون ـ پس‏آزمون با گروه کنترل به‏صورت تصادفی نیمی از افرادی که واجد نگهداری ذهنی مفهوم عدد و فاقد این مفهوم بودند در گروه آزمایش و نیمه دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند (پس از ریزش تعداد آزمودنیها به 71 نفر رسید). پس از آن هر دو گروه با فرم الف «آزمون تفاوتهای فردی در انتخابهای راهبرد جمع» (کرکمن و سیگلر، 1997) مورد ارزشیابی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت سه ماه در معرض آموزش قرار گرفت. در مرحله پس‏آزمون، فرم ب آزمون مذکور و همچنین آزمون نگهداری ذهنی مفهوم عدد در افراد فاقد این مفهوم، در هر دو گروه اجرا شد. بررسی آماری داده‏های این پژوهش در سطح توصیفی با محاسبه فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با آزمونهای t مستقل، تحلیل واریانس با روش یک بین یک درون آزمودنی و مجذور کای انجام شد. نتایج نشان دادند که آموزش بر میزان فراوانی استفاده از راهبرد بازیابی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری داشت و آن‏را افزایش داد و بنابراین میزان فراوانی استفاده از راهبردهای پشتیبان در این گروه در مقایسه با گروه کنترل کاسته شد. به رغم آنکه میزان استفاده از بازیابی در گروه آزمایش به‏صورت معناداری افزایش یافت، اما متوسط مدت زمان پاسخگویی و فراوانی پاسخهای درست، زمان استفاده از این راهبرد در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. افزون بر این وقتی افراد از راهبردهای پشتیبان استفاده کردند، آموزش تأثیر معناداری بر فراوانی پاسخهای درست افراد گروه آزمایش گذاشت. اما این معناداری در رابطه با متوسط مدت زمان پاسخگویی این افراد دیده نشد. به لحاظ تأثیر آموزش بر رشد و پیشرفت کلی افراد در استفاده از راهبردهای پیشرفته، می‏توان شاهد تفاوت معنادار دو گروه و سطح پیشرفت بالاتر گروه آزمایش بود. نتایج نشان دادند که دو گروه دانش‏آموزان واجد نگهداری ذهنی مفهوم عدد و فاقد این مفهوم، از لحاظ سطح صلاحیت راهبردی با یکدیگر تفاوت معناداری ندارند و نهایتاً اینکه آموزش تأثیر معناداری بر تسریع شکل‏گیری مفهوم نگهداری ذهنی عدد بر دو گروه نداشت.