در این پژوهش سعی بر ان بود تا وضعیت دمکراسی در کردستان عراق بررسی شود.اهمیت تحولات بعد از 11 سپتامبر در منطقه خاورمیانه و به دنبال ان ارائه طرح خاورمیانه بزرگ از سوی امریکا ،عراق و در قلب ان کردستان عراق را به عنوان یک مدل پیشرو مطرح کرد تا بتواند به عنوان یک الگو برای سایر نقاط خاورمیانه دیده شود.در این بین انچه بیش از هر چیز مدل بودن کردستان عراق را برجسته می کرد وضعیت دموکراسی در این منطقه بود.از اینرو تحقیق حاضر سعی کرد تا این وضعیت را مورد پرسش قرار داده و کیفیت این الگو را از منظر دموکراسی بسنجد.در این راستا این سئوال مطرح شد که وضعیت و شرایط دموکراسی در منطقه اقلیم بعد از دهه 90 چگونه بوده است؟برای پاسخ به این سئوال کلی دو سئوال جژیی تر طرح گردید تا هم پیش شرطهای دموکراسی در این منطقه و هم شاخصهای ان بررسی گردند.در جواب به این سئوالات با تمسک به نظریه هانتینگتون در باب دموکراسی این فرضیه مطرح شد که به صورت کلی وضعیت دموکراسی در منطقه اقلیم در یک حالت نیم بند و ناقص قرار دارد.از پیش شرطهای مدنظر هانتینگتون برای دموکراسی منطقه اقلیم صرفا از ساخت فرهنگی،ساخت خارجی و تا حدی ساخت سیاسی لازم برای ایجاد دموکراسی بهره مند است و فاقد پیش شرطهای مربوط به ساخت اقتصادی و ساخت اجتماعی مناسب برای ایجاد دموکراسی است.همچنین در باب شاخصهای دموکراسی نشان داده شده که اقلیم به لحاظ شاخصهای انتخاباتی دارای وضعیت نسبتا مناسبی است هر چند که ایراداتی اساسی بر ان هم وارد است. اما این منطقه به لحاظ شاخصهای غیر انتخاباتی دارای وضعیت مطلوبی نیست.در نهایت این تحقیق تاکید داشت که رمز گذار به یک دموکراسی پایدار از درون ساخت سیاسی و توافق نخبگان در این منطقه عبور می کند و تا زمانی که نخبگان در این باب به توافق نهایی و کامل دست پیدا نکنند حل پیش شرطهای ناقص دموکراسی و اصلاح شاخصهای دموکراسی به طور کامل مشکل است. کلمات کلیدی: دموکراسی،دموکراسی توافقی ضعیف،دموکراسی توافقی عمیق، دموکراسی هدایت شده، دموکراسیدیالکتیکی ، حزب دموکرات کردستان عراق ،حزب اتحادیه میهنی ،فدرالیزم.