هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تقویتی عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران بر بیماران زن مبتلا به سندرم درد کشککی رانی می باشد. فرض بر این است که عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران با کنترل چرخش داخلی و اداکشن ران و کاهش زاویه q نقش مهمی در قرار گرفتن کشکک در مسیر مناسب خود ایفا می کنند و از این طریق تماس کشکک با سطوح مفصلی را کاهش می دهند. در این مطالعه 30 بیمار زن (سن 62/6±8/30، قد 19/5± 35/159، وزن 06/10±95/61) مبتلا به سندرم درد کشککی رانی که برای درمان به ساختمان پزشکان ثامن شهر قم مراجعه کرده بودند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی تجربی و کنترل قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه نیم ساعت تمرینات تقویتی عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران را انجام دادند، و گروه کنترل نیز در مدت زمان مشابه، تحت دارودرمانی قرار گرفتند. از آزمودنی ها قبل و بعد از سپری کردن دوره درمانی آزمون بعمل آمد. متغیر های درد و ناتوانی به ترتیب توسط شاخص اندازه گیری میزان درد (vas) و پرسشنامه ناتوانی عملکردی womac و قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران توسط دینامومتر دستی اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه های تکرار شده در سطح 05/0= ? استفاده گردید. نتایج نشان داد که پس از 8 هفته درمان، میانگین شاخص درد درگروه تجربی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد (001/0p<)، میانگین شاخص ناتوانی گروه تجربی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد (001/0p<)، میانگین قدرت عضلات ابداکتور ران گروه تجربی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد (001/0p<) و میانگین قدرت عضلات چرخاننده خارجی ران گروه تجربی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد (001/0>p) بنابراین در تمامی متغیرهای مورد مطالعه تفاوت بین دو گروه به نفع گروه تجربی این تحقیق معنادار بود. با توجه به یافته های این پژوهش، می-توان نتیجه گرفت که تمرینات تقویتی عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران برای بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی مفید بوده و باعث کاهش درد و بهبود عملکرد مبتلایان به سندرم درد کشککی رانی می شود. بنابر این، این تحقیق از کاربرد تمرینات تقویتی عضلات ابداکتور و چرخاننده خارجی ران برای بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی حمایت می کند.

چکیده آدمی فطرتاً علاقه مند به نیکی هاست، اما در مقام عمل غالباً موفق نمی شود که در مسیر فضایل اخلاقی گام بردارد. یافتن راهکاری برای حلّ این مشکل، قرن هاست که ذهن بشر را به خود مشغول کرده است و عدّه ای علم و گروهی، ایمان را کلید حلّ این مشکل دانسته اند. گفتنی است که فلاسفه و مربّیان یونان باستان، همچنین فلاسف? حقوق و اندیشمندان دوره رنسانس و پس از آن، بر نقش علم و در مقابل، پیامبران و اولیای الهی، بر نقش ایمان در این باره تأکید ورزیده اند. از این رو، این مسئله در حوزه هایی چون فلسفه اخلاق، فلسفه حقوق، فلسفه تعلیم و تربیت و تفسیر آیات و روایات شریفه، قابل بحث و بررسی است. از دیدگاه قرآن کریم، علم ابزاری لازم، اما ناکافی برای گام برداشتن در مسیر خودسازی به شمار می رود، زیرا که از این دیدگاه انسان موجودی دوکانونی است؛ کانون عقل و کانون دل؛ از این رو، او زمانی به انجام عملی اقدام خواهد نمود که عقل و دلش برای انجام آن همسو شده باشند و در واقع به معلومات و معقولاتش، دل داده و ایمان آورده باشد. باید گفت که در اصل عمل اختیاری بر سه پایه بینش، گرایش و قدرتِ بر انجام کار، استوار است. در رساله پیش رو که پژوهشی توسعه ای است و در هر دو حیطه نظر و عمل وارد شده و به روشی توصیفی، تبیینی و تحلیلی، در صدد پاسخ گفتن به مسئله مذکور برآمده، ابتدا بر نقش اختیار در نوع اعمال انسان تأکید شده است و سپس، سهم بینش و گرایش در شکل گیری عمل اختیاری مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین امیال و گرایش های انسان، ریشه یابی شده و بر نقش ویژه و محوری آنها در اعمال اختیاری انسان و همچنین تأثیر گرایش ها بر بینش ها تأکید گردیده است. در انتها نیز راهکارهایی جهت تقویت ایمان، ارائه گردیده است که یکی از موارد نوآوری این رساله به شمار می رود. ارائه این پژوهش، در واقع دلایل ناکامی انسان ها در صعود به قلّه های انسانیت را پیش رو می گذارد و راهکارهایی موثر برای موفقّیت در مسیر خودسازی به دست می دهد. کلمات کلیدی: علم، ایمان، خودسازی، عمل.