چکیده پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر خود کارآمدی و بهزیستی روانی زنان سالمند بر اساس سبک مقابله با استرس در افرا د مراجعه کننده به کانون جهاندیدگان انجام گرفته است. جهت بررسی موضوع فوق شش فرضیه تدارک دیده شد. به منظور آزمون فرضیه ها از بین زنان سا لمندی که عضو کانون جهاندیدگان بودند با استفاده از پرسشنامه ی اندلر و پارکر 45 نفر از زنانی که سبک مقابله هیجان مدار و مسئله مدار داشتند انتخاب شدند. 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر در گروه آزمایش دوم و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند . ابتدا به عنوان پیش آزمون پرسش نامه خود کار آمدی شرر را تکمیل نمودند و سپس پرسش نامه بهزیستی روانی مک کامینز را تکمیل کردند. در مرحله بعد30 نفر افراد گروه آزمایش، آموزش ایمن سازی در مقابله با استرس به مدت 10 جلسه یک ساعته که هفته ای یکبار برگزار می شد را دریافت نمودند. ولی گروه کنترل هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند. بعد از اتمام دوره آموزشی تمام آزمودنی ها به عنوان پس آزمون پرسش نامه خود کارآمدی شرر و بهزیستی روانی مک کامینز را تکمیل نمودند. داده های خام از طریق شاخص های توصیفی و استنباطی با استفاده از برنامه ی آماری spss مورد پردازش قرار گرفتند. آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی برای فرضیه اول و دوم نشان داد که آموزش ایمن ایمن سازی در مقابل استرس در سالمندان دارای سبک مقابله مسئله مدار و هیجان مدار باعث افزایش خودکارآمدی می شود و همچنین آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای فرضیه سوم و ششم نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس به یک نسبت موجب افزایش خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی سالمندان سبک مقابله مسئله مدار وهیجان مدار گردیده است. آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای فرضیه چهارم و پنجم نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابله با استرس باعث افزایش بهزیستی رو انی سالمندان می شود.