در این رساله، نوع جدیدی از مسأله مکان یابی رقابتی تسهیل مدنظر قرار گرفت که شرکت واردشونده به بازار، مکان بهینه تسهیلات خود و سطوح جذابیت هریک از این تسهیلات را تعیین می نماید بطوریکه سودش حداکثر شود. فرض شده است که رقیبی در بازار موجود است و او می تواند به استقرار تسهیلات از طرف شرکت واردشونده با تنظیم کردن سطح جذابیت تسهیلات فعلی و استقرار تسهیلات جدید واکنش نشان دهد، بطوریکه او نیز سود خود را حداکثر نماید. تنظیم جذابیت تسهیل (یا تسهیلات) رقیب بدینصورت انجام می شود که سطح جذابیت نمی تواند از حداکثر سطح جذابیتی که یک تسهیل در بهترین موقعیت جغرافیایی و با بیشترین مراجعه مشتری بدست می آورد، تجاوز نماید. هردو شرکت باید کل تقاضای مشتریان را برآورده نمایند. ضمناً فرض شده است هر تسهیل دارای ظرفیت محدودی است درنتیجه یک مشتری با توجه به مقدار تقاضای خود ممکن است فقط به یک تسهیل یا بیشتر از یک تسهیل مراجعه نماید. همچنین شرکت رقیب هرگز نمی تواند تسهیل جدید خود را بر روی گره ای مستقر نماید که شرکت وارد شونده برروی آن تسهیلی مستقر ساخته است و سرانجام فرض شده است که تعداد تسهیلاتی که هر دو شرکت قصد استقرار آنها را دارند از قبل معلوم می باشد. مدل این مسأله برمبنای برنامه ریزی دوسطحی غیرخطی عدد صحیح مختلط توسعه داده شده است و با استفاده از شرایط بهینگی کروش- کان- تاکر مدل دوسطحی اصلی به یک مدل بهینه سازی تک سطحِ غیرخطی عددصحیح مختلط معادل تبدیل و به منظور خطی سازی و محدب شدن مسأله از تکنیک های بهینه سازی کلی استفاده شده است. این تبدیل از آنجایی شدنی است که هنگامیکه مکانها و سطوح جذابیت تسهیلات پیشرو ثابت در نظر گرفته می شود، تابع هدف مسأله سطح پایین(پیرو) برحسب متغیر جذابیت مقعر می باشد. با توجه به اینکه این نوع مسأله تاکنون مدلسازی و حل نشده بود، لذا تمام مراحل خطی سازی و محدب شدن آن صورت گرفته و در رساله تشریح شده است.