پلیمرهای تجزیه پذیری که می توانیم جایگزین پلیمر های غیر تجزیه پذیر کنیم مانند پلی کاپرولاکتون و پلی لاکتیک اسید هستند ولی اینها قیمت بالا و محدودیتهایی را دارند ونمی توان آنها را جایگزین پلیمرهای تجزیه پذیر متداول کرد. بیو پلیمرهای طبیعی مزایایی را نسبت به پلیمرهای سنتزی تجزیه پذیر دارند مثلاً اینکه تجزیه پذیرند و از مواد خام تجدیدشدنی بدست می آیند نشاسته هم یکی از پلیمرهای زیست تجزیه پذیر طبیعی است .ولی مواد بر پایه نشاسته معایبی مانند خواص مکانیکی ضعیف، حساسیت بالا به رطوبت دارند و کوپل کردن کلی با نشاسته منجر به تولید نانوکامپوزیت ها می شود که نانوکامپوزیت ها به طور چشمگیری در مقایسه با پلیمر تقویت نشده یا کامپوزیت متداول خواص بسیار بهبود یافته تری دارند این بهبود ها شامل مدول های بالا، پایداری گرمایی بالا، و همچنین کاهش جذب یا عبور گاز، آب نشان می دهند. نانو کامپوزیت های بیوپلیمر- کلی مواد هیبریدی هستند که در آنها ذرات یک ترکیب در اندازه های نانومتری در ماتریکس پلیمرآلی پراکنده می شود. به دلیل اینکه این ترکیبات در مقایسه با پلیمر های آزاد برخی خواص مانند استحکام مکانیکی بالا، تیکسوتروپی بالا، کاهش عبورآب و مقاومت گرمایی بالایی را نشان می دهند باعث شده توجه زیادی را به خود جلب کنند.همین خواص خوب نانوکامپوزیت ها باعث شده که کاربردهای متعددی را در در رشته های بایوشیمی-بایو مدیکال و دارو شناسی داشته باشند. استفاده از این نانوکامپوزیت ها برای رهش دارو استراتژی جدیدی است که در آن خواص پلیمر و کلی هر دو بهبود یافته است. در این کار پژوهشی نشاسته با d,lلاکتیک اسید اصلاح می شود تا به صورت هیدروفوب درآید سپس نانو کامپوزیت های آن با درصد های مختلف کلی دردو حلال متفاوت تهیه می شودخواص آنها بررسی خواهد شد. ساختار مواد نهایی با روش هایی مانند ir, 1hnmr ,tga , tem, , xrd و بررسی خواهد شد.