موضوع این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش ادراک شنیداری بر مهارتهای نوشتاری (املا) دانش آموزان پسر سوم ابتدایی شهر اصفهان بود. روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر ناتوان یادگیری بود که در سال تحصیلی 89-88 در پایه سوم مقطع ابتدایی در شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند؛ نمونه مورد نظر پژوهش، 30 نفر از دانش آموزان ناتوان یادگیری در زمینه املا بودند که شیوه انتخاب آنها به این صورت بود که ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین نواحی پنچ گانه اداره آموزش و پرورش اصفهان، ناحیه 4 انتخاب، و با گمارش تصادفی 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش قرار داده شدند. سپس گروه های آزمایشی در طی 10 جلسه تحت آموزش در زمینه ادراک شنیداری به صورت گروهی قرار گرفتند، در حالیکه گروه گواه هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، علاوه بر تشخیص معلم، آزمون هوش وکسلر کودکان و آزمون املا چای بود که آزمون املا چای در مراحل پیش آزمون، و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. یافته های بدست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون املا گروه آزمایش و گواه، تفاوت معناداری وجود دارد. تفاوت بین میانگین های نمرات پس آزمون املا در گروه آزمایش معنادار بود ( 1 / 0 >p). لذا فرضیه اصلی پژوهش که اثربخشی آموزش ادراک شنیداری بر مهارتهای نوشتاری (املا) دانش آموزان پسر سوم ابتدایی بود تأیید می شود. در مجموع یافته های پژوهش حاکی از آن است که روش آموزش ادراک شنیداری در بهبود مهارتهای نوشتاری (املا) دانش آموزان ناتوان در یادگیری املا موثر است.