در نیمه ی اوّل قرن هجدهم میلادی، خوب و بد هر اثری با ترازوی عقل سنجیده می شد. به عبارت دیگر نقد براساس قواعد کلاسیسیسم صورت می گرفت ؛ امّا در نیمه ی دوم همین قرن ظهور ادیبان و هنرمندانی را می بینیم که احساسات را بر عقل ترجیح می دادند، یعنی انتقاد حسّی به جای انتقاد از روی عقل رواج یافت. رُمانتیسیسم به عنوان یکی از مکاتب مهم ادبی که نافی ارزش های کلاسیسیسم بود با تکیه بر عناصر ی چون : عشق ، احساس، سیروسفر، دوران کودکی، طبیعت ستایی و گریز از دست آوردهای مدرنیسم و شهرنشینی جلوه های فراوانی در ادب جهانی و نیز اشعار و داستان های ایرانی داشته است . از شاعران معروف معاصر ایرانی که آثارش تجلّی گاه مولّفه های این مکتب است می توان از سهراب سپهری نام برد. در این جستا.....