عبدالرحمان جامی شاعر و نویسنده ی قرن نهم هجری و خاتم الشعرای زبان فارسی در غزلسرایی پیرو لسان الغیب حافظ شیرازی است. وی با حجم وسیعی از غزلیات در استقبال از شعر حافظ توانسته است به پاره ای از مضامین و اوزان غزل حافظ نزدیک شود. در بررسی تطبیقی غزلیات حافظ و جامی تأثیرپذیری از او در حوزه ی صورت و معنی به نحو چشمگیری دیده می شود. نگارنده ی این پژوهش سعی کرده با مطالعه ی غزلهای این دو شاعر به بررسی مضامین مشترک در غزلهای آن دو بپردازد و در نهایت می توان اینگونه نتیجه گرفت که در شعر جامی و حافظ تفاوتهای زیادی از جهت مضمون و معنی مشاهده می شود، در غزلیات جامی غلبه با غزلهای عاشقانه است و غزلهای عارفانه یا پندآموز در شعر او اندک است. در حالی که عناصر غیرعاشقانه در غزلهای حافظ غنی تر است. حافظ به مسائل اجتماعی پند و اندرز و مبارزه با متظاهران پرداخته است. در غزل حافظ فکر قوی و ژرفنای فرهنگی محسوس تر و زبان رمزی و تمثیلی پرکاربردتر است. جامی در غزل بیشتر شارح افکار ابن عربی به ویژه وحدت وجود است. شعر جامی از شور و شوق بهره دارد. عناصر خیال در آن کمتر ولی در شعر حافظ عناصر خیال قوی تر است.