یکی از مهم¬ترین اهداف هیدرولوژی، پیش¬بینی کمی چگونگی فرایند بارش- رواناب و انتقال آن به نقطه خروجی و در پایان تعیین پارامترهای مختلف خروجی حوزه مانند دبی اوج، زمان تا اوج، حجم رواناب، زمان پایه و ... می¬باشد. این تحقیق با هدف بررسی میزان دقت هیدروگراف¬های بدست آمده از پایه¬های زمانی مختلف بارش در استان تهران انجام شد. بدین منظور زیر حوزه¬های امامه، کن، کرج و طالقان که به ترتیب دارای مساحت¬های 2/37، 197، 76/3 و 65/17 کیلومتر مربع می¬باشند، انتخاب شدند. علت انتخاب این زیرحوزه¬ها کوچک بودن آن¬ها، وجود ایستگاه¬های هیدرومتری و ثبات بارش و از همه مهم¬تر ثبت چند واقعه سیل همراه با رگبار متناظر آن بود. در همین راستا 31 واقعه سیل با رگبار متناظر از میان این زیرحوزه¬ها جمع¬آوری شد. از طرفی با استفاده از روش آبنمود واحد مصنوعی scs، چهار پارامتر دبی اوج، زمان تا اوج، حجم رواناب و زمان پایه در هفت پایه زمانی بارش، محاسبه شد. درپایان نیز آبنمودهای رواناب مستقیم بدست آمده با آبنمود¬های رواناب مستقیم مشاهده¬ای به روش درصد خطای نسبی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که پایه زمانی 15 دقیقه¬ای در هر یک از پارامترهای مورد بررسی دارای کمترین درصد خطای نسبی (بالاترین صحت) و پایه زمانی 120 دقیقه، دارای بیشترین درصد خطای نسبی (کمترین صحت) می¬باشند.