در این کار، به دلیل اهمیت بکارگیری هیدروژن پراکسید در زمینه هایی مثل بیوشیمی، شیمی بالینی، شیمی غذایی و شیمی محیطی، تعیین الکتروشیمیایی آن در اثر دو نوع اکسایش الکتروکاتالیزی، شامل الکتروکاتالیز همگن توسط پتاسیم یدید در سطح الکترود خمیر کربن و الکتروکاتالیز ناهمگن توسط الکترود خمیر کربن اصلاح شده با پلی(متا- تولوئیدین) واجد نیکل(іі) مورد بررسی قرار گرفت. در روش ناهمگن، ابتدا رفتار الکتروشیمیایی الکترود های خمیر کربن اصلاح شده با پلیمرهای تهیه شده به روش های پتانسیودینامیک، گالوانواستاتیک و پتانسیواستاتیک بررسی شد. سپس، یون های فلز واسطه ی نیکل(іі) با کمک شناورسازی الکترود خمیر کربن اصلاح شده با پلی (متا- تولوئیدین) در محلول m 0/2 سولفات نیکل، به پیکره ی پلیمر متصل گردید. رفتار الکتروشیمیایی الکترود خمیر کربن اصلاح شده با پلی(متا- تولوئیدین) واجد نیکل(іі) بعد از پلاریزاسیون آندی، به روش های مختلف الکتروشیمیایی نظیر: ولتامتری چرخه ای و کرونوآمپرومتری با پله ی دوگانه مورد مطالعه قرار گرفت. از فنون ولتامتری چرخه ای و کرونوآمپرومتری جهت بررسی اثر الکتروکاتالیزی این واسطه گرها برای اکسایش الکتروکاتالیزی همگن وناهمگن هیدروژن پراکسید استفاده گردید. نتایج نشان داد که 8/00=ph بهترین ph برای اکسایش همگن هیدروژن پراکسید در حضور پتاسیم یدید می باشد. اکسایش الکتروکاتالیزی ناهمگن هیدروژن پراکسید در سطح الکترود خمیر کربن اصلاح شده با پلی(متا- تولوئیدین) واجد نیکل(іі) در محیط قلیایی انجام می شود. جریان دماغه های اکسایش الکتروکاتالیزی در هر دو روش، بطور خطی به غلظت هیدروژن پراکسید وابسته است. محدوده ی خطی مشاهده شده برای روش همگن m 1/00×10^-5 –m 1/00×10^-3 و برای روش ناهمگن در دو محدوده ی غلظتی m 8/00×10^-6 - m 1/00×10^-4 و m 1/00×10^-4 - m 2/00×10^-2 می باشد. همچنین، کمترین حدتشخیص (σ3) برای روش همگن m 5/61×10^-6 و ناهمگن به ترتیب m 6/50×10^-6 و m 2/20×10^-5 در دو محدوده ی غلظتی تعیین شده اند. در نهایت، این روشها بعنوان روشهای گزینشی، ساده و دقیق برای اندازه گیری هیدروژن پراکسید در نمونه های حقیقی مختلف بکار رفته اند.