گردشگری شهری جزیی از صنعت گردشگری است که از منابع نوپای ایجاد درآمد در شهرها به حساب می آید. روند پرشتاب توسعه شهرنشینی و تغییرات کیفی آن در دنیای معاصر و حاد شدن مسائل و مشکلات زیست محیطی و اجتماعی شهرها در چند دهه اخیر، نیازهای جدیدی را به وجود آورده که اساس گردشگری شهری را در معرض تحول بنیادی قرار داده است. در این میان، موضوع چگونگی نوع گردشگری، تأمین امکانات گردشگری و تفریح و سامان دهی فضایی آن به خصوص در شهر ها به یک محور اصلی در برنامه ریزی گردشگری شهری و شهرداری ها بدل گردیده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش شهرداری ها در مدیریت و برنامه ریزی پایدار گردشگری شهری در استان کردستان تدوین شده است. روش تحقیق، ترکیبی از روش های اسنادی و کتابخانه ای ، توصیفی، تحلیلی، علی و مطالعات میدانی است. جامعه آماری را کارشناسان شهرداری ها و کارشناسان گردشگری منطقه مورد مطالعه تشکیل داده است. روش نمونه برداری به شیوه روش نمونه گیری طبقه ای چندمرحله ای است که برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است و برای تحلیل داده ها از روشهای ahp- topsis و همچنین تکنیک اهمیت- عملکرد(ipa) استفاده شده است. یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که تدوین راهبردهای توسعه گردشگری و برنامه ریزی و مدیریت محیط های اوقات فراغت شهری ، نیازمند آگاهی از قابلیت های تاریخی، طبیعی و زیست محیطی هر شهر است. یافته ها نشان می دهد که معیار های میزان طرحهای سرمایه گذاری و زیر ساختهای گردشگری نسبت به معیارهای دیگر از نظر کارشناسان شهرداری از اولویت بیشتری برای نقش آفرینی شهرداری ها در زمینه گردشگری برخوردار بوده اند و شهرداری های سقز، مریوان و بانه رتبه های اول تا سوم و شهرداری های سنندج و قروه رتبه های بعدی را در ارتباط با معیارهای شناسایی شده به دست آورده اند. در بحث اهمیت معیارها اکثر کارشناسان گردشگری اهمیت بالا را برای معیارهای شناسایی شده در نظر گرفته اند، اما در رابطه با عملکرد، اکثر شهرداریها در معیارهای نیروی انسانی متخصص، مشارکت جامعه محلی، میزان طرح های سرمایه گذاری، استفاده از فن آوری پیشرفته و رویه ها و سیاستهای شفاف در منطقه ضعف قرار دارند و در سایر موارد عملکرد قابل قبولی از خود نشان داده اند. مقایسه تطبیقی نتایج نشان دهنده ی تفاوت در عملکرد شهرداری های مذکور می باشد.