سال ها است که وارد عرصه اطلاعات و دانش شده ایم، عرصه ای که بهره گیری از فرصتها پیشران های اصلی و جوهره پارادایم حاکم می باشند. در این عصر جوامع صنعتی به جوامع دانش بیان تبدیل شده یا می شوند. در چنین جوامعی افزایش اطمینان از آینده عامل کلیدی توسعه و افزایش امنیت ملی و ثبات سیاسی است. کشور ما همسو با رقابت های جهانی، چشم اندازی را در افق 20 ساله برگزیده است تا بتواند در 20 سال آینده به کشوری توسعه یافته و دارای جایگاه اول اقتصادی، علمی و تکنولوژیکی در سطح منطقه تبدیل شود. با توجه به تأکیدات سند چشم انداز ایران 1404 و در پی آن سیاست های کلی بخش کشاورزی ضرورت پرداختن به تولید محصولات استراتژیک کشاورزی بدیهی است. در این میان شکر هم از جهت اهمیت در سبد غذایی خانوار و تأمین سهم قابل توجه کالری های مورد نیاز و هم با توجه به حجم واردات بالغ بر 2/2 میلیارد دلار (از ابتدای 1385 تا تیرماه 89) در خور توجه است. نیشکر بعنوان یکی از نباتات صنعتی، عهده دار تأمین بیش از 75% شکر دنیاست. این مقدمات در کنار استعداد جغرافیایی کم نظیر ایران در زمینه کشت نیشکر و نیز محصولات پایین دستی پربها، مانند اتانول، mdf، کاغذ، فورفورال و ... دلایل موجهی در لزوم توجه به این صنعت کشور است. در این پژوهش تلاش شده است تا بحث آینده نگاری را در رهیافتی بر اولویتهای استراتژیک صنعت نیشکر و در قالب مدل 9 بعدی مبتنی بر سیاست های کلی نظام مورد سنجش قراردهیم تا راهبردها و سیاست های آینده آن شناسایی و سرمایه-گذاری ها جهت دهی شوند.بدین منظور در بستر نگرش پس نگر از روش های بنچ مارک،دلفی و آرای خبرگان برای تعیین مهم ترین عوامل تاثیرگذار در آتیه صنعت مزبور استفاده گردید و از ابزار topsis جهت انتخاب مناسب ترین آلترناتیو از عناوین موصوف بهره گرفته شد.