هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه مهارت های سازمانی مدیریت زمان با استرس شغلی مدیران آموزشی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران سازمان آموزش و پرورش و ناحیه (1) و (2) شهر زاهدان می باشند. تعداد نمونه با تعداد جامعه برابر بود که برابر با 67 نفر بودند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه مهارت های سازمانی مدیریت زمان و پرسشنامه استرس شغلی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج بدست آمده، نشان می دهد که بین مهارت های سازمانی مدیریت زمان و استرس شغلی مدیران آموزشی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. یعنی با افزایش مهارت های سازمانی مدیریت زمان، استرس شغلی مدیران آموزشی کاهش می یابد. همچنین بین هدف گذاری به عنوان مهارت سازمانی مدیریت زمان با استرس شغلی مدیران آموزشی، بین برنامه ریزی به عنوان مهارت سازمانی مدیریت زمان با استرس شغلی مدیران آموزشی، و بین مدیریت جلسات به عنوان مهارت سازمانی مدیریت زمان با استرس شغلی مدیران آموزشی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. اما بین اولویت بندی اهداف و فعالیت ها با استرس شغلی، تفویض اختیار با استرس شغلی، و مدیریت ارتباطات با استرس شغلی مدیران آموزشی رابطه معنی داری وجود ندارد. به علاوه تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مدیریت جلسات و برنامه ریزی عملیاتی به عنوان مهارت های سازمانی مدیریت زمان بیشترین تغییرات مربوط به استرس شغلی را پیش بینی می کنند.