مطالعه حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش اضطراب دانش آموزان دختر مقطع دبیرستانی منطقه 19 تهران انجام شده است. در این مطالعه از طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از دبیرستان های دخترانه منطقه 19 تهران 40 دانش آموز انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و سپس برنامه آموزشی مبتنی بر تاب آوری در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای برای 20 دانش آموز گروه آزمایش اجرا گردید. در این پژوهش پرسشنامه های تاب آوری کونور- دیویدسون و اضطراب کتل مورد استفاده قرار گرفت و جهت تحلیل استنباطی داده از روش آماری آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داد که: بین میانگینهای دو گروه آزمایش و کنترل در سطح 05/0a= در عامل اضطراب کل، اضطراب حالتی و اضطراب صفتی وهمچنین عامل تابآوری تفاوت معنادار وجود داشت. بدین معنیکه دانش آموزانی که آموزش مبتنی بر تابآوری را دیده بودند، در مقایسه با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده بودند، در پس آزمون، عامل اضطراب (کل،حالتی ،صفتی) نمرات پایین تر و در عامل تابآوری نمرات بالاتری کسب کردند. این نتایج می تواند کاربردهایی برای چگونگی کاهش اضطراب دانشآموزان داشته باشد.