پ‍‍ژوهش حاضر بر اساس مطالعه ای است که به منظور بررسی تاثیر آموزش بر پیشرفت منظور شناسی زبان دوم و تعیین مناسب ترین و موثرترین شیوه برای ارائه اطلاعات منظور شناسی به زبان آموزان طراحی و اجرا شد. این مطالعه با اتخاذ یک طرح پیش-آزمون و پس-آزمون، با گروههای رفتاری و کنترل اقدام به بررسی تاثیرات نسبی چهار نوع شیوه ی مبتنی بر درون-داد جهت آموزش تنزل دهنده های لغوی و نحوی در تقاضاهای انگلیسی به زبان آموزان ایرانی نموده است. 40 زبا آموز فارسی زبان برای شرکت در این پژوهش انتخاب و به یکی از این 5 گروه تقسیم شدند: آموزش صریح همراه با فعالیتهای درون داد ساختاری، آموزش تلویحی همراه با فعالیتهای درون داد ساختاری، آموزش صریح همراه با فعالیتهای حل مساله،و آموزش تلویحی همراه با فعالیتهای حل مساله. اطلاعات توسط یک آزمون مبتنی بر برون داد ( آزمون تکمیل محاوره ای) و یک آزمون مبتنی بر درون داد ( آزمون چند گزینه ای) جمع آوری گردید. نتایج مطالعه حاکی از ان بود که هر 4 نوع آموزش در کمک به فراگیری زبان آموزان موثر بودند. علاوه بر این، یکسان نبودن نمرات پس-آزمون 4 گروه رفتاری و گروه کنترل ، بیانگر برتری این 4 گروه بر گروه کنترل می باشد. این پژوهش، روشهایی که براساس آنها شیوه های مبتنی بر درون داد می توانند در سطح منظور شناسی به کار گرفته شوند را برجسته نموده است. همچنین، این مطالعه ی تجربی، بینشهایی را درزمینه ی آموزش منظور شناسی بین زبانی فراهم نموده و پیشنهادهایی را جهت تحقیقات آینده ارائه می دهد.