یکی از مباحثی که امروزه در محافل علمی، مذهبی و اخلاقی مطرح است بحث تلقیح مصنوعی و اهدای جنین می باشد. در مورد تلقیح نطفه زن و شوهر اهدا کننده در خارج از رحم بحث چندانی مطرح نیست و فقها تقریبا به اتفاق این مسئله را پذیرفته اند وایرادی مطرح ننموده اند. لکن پس از تلقیح نطفه به رحم زن گیرنده و به دنیا آمدن کودک، مسائل چندی از قبیل وضعیت حقوقی طفل به دنیا آمده راجع به نسب، ارث، محرمیت و حق آگاهی از هویت ژنتیکی او به میان می آید. این پایان نامه در صدد پاسخ به نسب، ارث وحق آگاهی از هویت ژنتیکی جنین اهدایی، می باشد. که از حیث نسب، کودک منسوب به صاحب اسپرم می گردد، منتهی از حیث نسب مادری، این مسئله مورد اختلاف است. برخی صاحب تخمک، برخی صاحب رحم و عده ای هر دو را مادر طفل می دانند. برخی از کشورها از قبیل انگلیس و آمریکا قوانینی در این مورد وضع کرده اند و عمدتا مقرر داشته اند که کودک متولد شده ملحق به گیرندگان می گردد و به هیچ وجه نسب کودک به مرد صاحب اسپرم ملحق نمی شود. زیرا این عمل جنبه درمانی دارد. در ارتباط با آگاهی جنین از هویت ژنتیکی خود نیز حقوق ایران فاقد قانون روشن و صریح می باشد .