این تحقیق توصیفی- همبستگی با هدف واکاوی راهبردهای مدیریت ریسک در بین کشاورزان ذرت کار شهرستان کرمانشاه انجام شده است. این پژوهش جزو تحقیقات کمی است و جامعه ی آماری آن شامل تمامی کشاورزان ذرت کار شهرستان کرمانشاه می باشد (3239 n=) که در سال زراعی 89-88 به کشت ذرت پرداخته اند و دارای تجربه ی قبلی در کشت ذرت می باشند. حجم نمونه توسط جدول بارتلت و همکاران(2001)، 340 نفر برآورد شد و از روش نمونه گیری سیستماتیک استفاده شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه بوده است. روایی آن توسط پانل متخصصان تایید شد و ضریب آلفای کرونباخ در قسمت های مختلف پرسشنامه نیز نشان داد که این پرسشنامه از پایایی مناسبی برخوردار است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss و amos 5 استفاده شد. نتایج نشان داد که کشاورزان ریسک ها را پدیده های اقتصادی غیرقابل کنترل می دانند که دارای آثار مخرب بلند مدت بر زندگی آن ها می باشند و موجب ایجاد احساس اضطراب، سرخوردگی و شکست در روحیه ی آنان می شوند. این کشاورزان به ترتیب ریسک قیمت، ریسک مالی و ریسک تولید را از مهم ترین منابع ریسکی عنوان کردند که با آن روبرو می باشند. هم چنین مهم ترین راهبردهای مورد استفاده توسط این زارعان به ترتیب شامل؛ راهبردهای مدیریت ریسک تولید، راهبردهای مدیریت ریسک انسانی و راهبردهای مدیریت ریسک قانونی می باشند. بررسی ها نشان داد که واکنش رفتاری کشاورزان در برابر ریسک و استفاده از راهبردهای مختلف مدیریت ریسک تحت تاثیر متغیرهای اجتماعی- اقتصادی می باشد. در این مطالعه متغیر درآمد به عنوان یک متغیر مهم اجتماعی- اقتصادی در به کارگیری راهبردهای مدیریت ریسک مطرح شد چرا که بین این متغیر و استفاده از راهبردهای منابع مختلف مدیریت ریسک رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد.

در رساله حاضر سعی شده است با استفاده از پشتوانه معرفتی استقرایی- ساختارگرایی (و یا به عبارتی تلفیقی کمی- کیفی) به تبیین پایداری نظام های بهره برداری از زمین در استان کرمانشاه پرداخته شود. برای این منظور پنج گام جهت دستیابی به اهداف پژوهش طراحی شد. در گام اول چارچوب جامع سنجش پایداری به شیوه نقادانه از مرور ادبیات استخراج شد. در مرحله بعد به شناسایی نظام های بهره برداری از زمین در استان کرمانشاه پرداخته شد. در گام سوم که تلفیقی از گام اول و گام دوم بود به سنجش پایداری در نظام های شناسایی شده، اقدام گردید. در مرحله چهارم به پهنه بندی نظام ها، بر اساس میزان پایداری آن ها پرداخته شد و در مرحله آخر به تفکیک نظام های بهره برداری الگوی های راهبردی ارائه شدند.