چکیده خاک یکی از مهمترین منابع هر کشور است، فرسایش خاک پدیده ای تدریجی، لکن مداوم است که موجب خسارات محسوس ونا محسوس زیادی میشودف همچنین میتواند عاملی موثر در بروز و تشدید بیابانزایی محسوب شود. در این تحقیق ابتدا وضعیت فرسایش آبی و بادی حوزه دشت ابراهیم آباد- مهریز مورد بررسی قرار گرفت. فرسایش آبی با مدل psiacو فرسایش بادی با مدل irifrمورد ارزیابی و نقشه مربوط به هر روش نیز، تهیه شد. جهت دسترسی به این هدف از نقشه واحد کاری به عوان نقشه پایه استفاده شد نقشه واحد کاری از تلفیق نقشه های زمین شناسی و نقشه رخساره های ژئومورفولوژی حاصل می شود. پس از امتیاز دهی، تاثیر هر کدام از عوامل نه گانه psiac و irifr در بروز فرسایش هر رخساره مشخص شد. منطقه مورد مطالعه از نظر شدت فرسایش پذیری آبی و بادی در کلاس های خیلی کم (i)، کم(ii) و متوسط(iii) قرار می گیرد. وضعیت فعلی بیابانزایی منطقه مورد مطالعه بر اساس روش icd ارزیابی و نقشه آن، نیز تهیه گردید. در روش icd پس از ارزش دهی به هر یک از عوامل فرعی و جمع امتیازات مربوط به آنها در هر رخساره، امتیاز عوامل طبیعی وانسانی با هم مقایسه شد همچنین عوامل اصلی وفرعی غالب موثر در بیابانزایی هر رخساره تعیین گردید. با توجه به مطالعات انجام شده دشت ابراهیم آباد مهریز جز بیابانهای طبیعی محسوب شده و عوامل انسانی نقش کمتری در بیابانزایی دارند. براساس روش icd منطقه مورد مطالعه به دو کلاس شدت بیابانزایی کم(ii) و متوسط(iii) تقسیم میشود. بررسی تاثیر فرسایش آبی و بادی بر بیابانزایی نشان داد که هر چه میزان فرسایش آبی و بادی بیشتر شود بر شدت بیابانزایی هم افزوده میشود.