نام پژوهشگر: محمدحسین حقی
محمدحسین حقی حسین صرامی
برای دستیابی به توسعه، برنامه ریزی از ضروریات غیر قابل انکار است.توسعه فرایندی است که با مدیریت صحیح در رابطه است چرا که برای رسیدن به توسعه باید برنامه ریزی کرد و برای برنامه ریزی و اجرای صحیح آن نیاز به مدیریت می باشد. توسعه روستایی فرایندی چند بعدی است که موضوع آن بهبود و ارتقای کیفیت زندگی اقشار فقیر و آسیب پذیر اجتماع روستایی است. فرایندی که با استفاده از سازوکارهایی چون برنامه ریزی، سازماندهی، تقویت خود اتکائی فردی و جمعی، و ایجاد دگرگونی مناسب در ساختارهای ذهنی و اجتماعی روستاییان تلاش می کند که در آنها توان، قدرت و اختیار بهره گیری از قابلیت ها و منابع در اختیارشان را تقویت کند تا بواسطه آن بتواند وضعیت موجودشان را به وضعیت مناسب تر و مطلوب تر تغییر دهند. تحقق چنین توسعه ای نیازمند دگرگونی در ساختارهای نهادی، فنی، شخصیتی و ارزشی است که منجر به تغییرات اساسی در ساختار اجتماعی و ویژگی های شخصیتی روستاییان شود. بخش لنده یکی از بخش های شهرستان کهگیلویه است که دارای 21277نفرجمعیت و 580 کیلومتر مربع وسعت می باشد و مشتمل بر دو دهستان طیبی گرمسیری شمالی و عالی طیب است. طبق سرشماری سال 1385دهستان طیبی گرمسیری شمالی شامل 48 روستا دارای سکونت و دارای 7358 نفر جمعیت ، دهستان عالی طیب شامل 40 روستا دارای سکونت و 3253نفر جمعیت می باشد. هرچند بخش لنده کوچک است ولی به رغم جمعیت روستایی بالا،محرومیت منطقه، مشکلات و موانع طبیعی و تفاوت های فرهنگی، دارای پتانسیل های بالای کشاورزی ودامداری و غیره می باشد. در این پژوهش برای سطح بندی توسعه یافتگی روستاهای بخش لنده از 16 شاخص با استفاده از شاخص z- score استفاده شده است. بر این اساس روستاهای بخش به سه گروه برخوردار، نیمه برخوردار و محروم تقسیم شده اند، بطوریکه بیشتر روستاها در گروه سوم قرار گرفته اند. از آنجا بیشتر روستاهای بخش کوچک و پراکنده است و امکان خدمات رسانی و تسهیلات به همه روستاها امکان پذیر نمی باشد، بنابراین برای ارائه راهبرد روستایی بخش، ایجاد راهبرد مراکز روستایی پیشنهاد می شود.از گروه اول یعنی گروه برخوردار 4 روستا و از گروه دوم یعنی نیمه برخوردار 2 روستا به عنوان مراکز روستایی انتخاب شده اند.