یکی از وجوه ارتقاء کیفیت برنامه ها، کشف وتولید ایده ها وشیوه های نو وبه کارگیری آنها در میدان اجراء و عمل است.دسترسی به نظرات وایده های جدید وشیوه های نو درعرصه های مورد نیاز، نیازمند اعمال کنجکاوی منظم و سازمان یافته است، که می توان بر آن نام پژوهش نهاد. جدا از ضرورت انجام پژوهش درجهت کیفی سازی فعالیت ها، شیوه و فرآیند پژوهش برای دستیابی به نتایج مناسب، در مقابل شیوه های سنتی، می تواند یک نوآوری محسوب گردد. به عبارت دیگر می توان نوآوری را حاصل تفکر منظم و سیستماتیک دانست وهم ماهیت پژوهش را یک راه و شیوه نو کشف پدیده ها واندیشه های نو درنظر گرفت. کاربرد تحقیقات به منظور تصمیم گیری درهر جامعه از یک سو، به گسترش بینش علمی و فرهنگ پژوهش واعتبار آن کمک می کند، و از سوی دیگر در ایجاد باور و قاطعیت مسئولان در به کارگیری عوامل اثر گذار در گسترش پژوهش واستفاده از نتایج برنامه ریزیها به توسعه جامعه کمک می نماید (طایفی، 1382 ص 12 و 13). دراین راستا، آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی در پروراندن فرد، و بالنده کردن جمع نقش حیاتی دارد. به عبارت دیگر، از مهمترین رسالت های تعلیم و تربیت شکوفایی استعدادها، پژوهش وتقویت روحیه ی ابتکار, نوآوری و خلاقیت, ارتقاء فرهنگ خلاق و به طور کلی تامین منابع انسانی پویا، خلاق و کارآمد است