آنزیم های آمیلاز (e.c.3.2.1.1)، یکی از مهم ترین آنزیم های صنعتی محسوب می شوند و در حدود 25% از بازار آنزیم های صنعتی مورد استفاده در صنایعی مانند نساجی، کاغذ سازی، نانوایی، داروسازی و غیره را به خود اختصاص داده است. در این تحقیق، یک سویه باکتریایی ترموفیل تولید کننده آمیلاز از چشمه آب گرم محلات در ایران جداسازی شده است. مشخصه های مورفولوژیکی سویه zk07 مطابق با جنس باسیلوس ها است. پس از تعیین توالی جزیی ژن 16s rrna این سویه و الایمنت آن با سایر سویه ها، مشخص می شود که سویهzk07 ارتباط بسیار نزدیکی (99%) با باسیلوس های لیکنی فرمیس دارد. بدین سان این سویه را با عنوان " bacillus licheniformis zk07 " رده بندی کردیم. بیشترین فعالیت آنزیم به طور جزیی خالص سازی شده این سویه، در ph محیط بازی برابر با 10 و دمای60 درجه سانتیگراد انجام می شود. هم چنین پایداری آنزیم در رنج دمایی و ph بین80-40 درجه سانتیگراد و 11-6 به مدت 24 ساعت بررسی شد. تکنیک تثبیت به روش منفرد و ترکیبی برای محصورسازی سلول و آنزیم تولید شده توسطbacillus licheniformis zk07 به منظور بهبود روند تجزیه نشاسته به کار گرفته شد. تثبیت منفرد به وسیله پلیمرهای آلژینات و پکتین وسیستم تثبیت ترکیبی متشکل از پلیمرهای آلژینات-pva وآلژینات-گلیسرول می باشد. سلول های آزاد سویهzk07 می توانند در شرایط مشابه با سلول های تثبیت شده، میزان 1% نشاسته را به مدت32 ساعت مصرف نمایند. تجزیه میزان مشابه نشاسته توسط سلول های محصور شده در آلژینات-pva وآلژینات-گلیسرول پس از20 ساعت انجام گرفت. هم چنین سلول های تثبیت شده در ماتریکس های آلژینات و پکتین توانستند همین میزان نشاسته را به ترتیب پس از 28 و24 ساعت تجزیه کنند. هم چنین میزان فعالیت آنزیم تولید شده توسط سلول ها تحت شرایط تثبیت، به طور چشمگیری افزایش یافت. عصاره آنزیمی نیز در ماتریکس های گفته شده تثبیت و میزان کارایی تثبیت آنزیم در آن ها محاسبه شد. نتایج ما نشان می دهد که تثبیت سلول و آنزیم آمیلاز با استفاده از حاملین منفرد و ترکیبی می تواند روش جدیدی برای بهبود تجزیه نشاسته در مقایسه با سلول های آزاد باشد.