جهت تعیین امکان جذب دارو از قطعه ایلئومی که برای ذخیره سازی ارادی ادرار به کار می رود، ده قلاده سگ سالم و بالغ از هر دو جنس (7 نر و 3 ماده) با وزنی بین 25-15 کیلوگرم انتخاب شدند. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمایش، با عمل جراحی برداشت نسبی مثانه، 50 درصد از آن برداشته شد و بلافاصله عمل جراحی پیوند ایلئوم به مثانه به روش لامش و دوسیو صورت پذیرفت. در گروه کنترل برداشت قطعه ایلئومی و برقراری مجدد مسیر روده ای، بدون انجام عمل برداشتن قسمتی از مثانه و پیوند ایلئوم به آن انجام شد. در تمامی حیوانات، نمونه های خون و ادرار قبل از جراحی و در ساعت های 1، 3، 6 و 24 پس از تجویز خوراکی فورازولیدون (100میلی گرم به ازای هر سگ) اخذ شد و این عمل در روزهای 7، 25، و 45 پس از جراحی در ساعات مشابه قبلی تکرار گردید. پس از آماده سازی نمونه ها، فورازولیدون به روش hplcاندازه گیری شد. آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانت برای تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت و مقادیر p کمتر از 05/0 از نظر آماری معنی دار قلمداد گردید. در گروه آزمایش، نمونه های خونی تغییرات معنی دار فورازولیدون را در روز 25 نشان داد. نمونه های ادراری تغییرات معنی داری را در هر دو گروه در روز 25 و در گروه آزمایش در روز 45 آشکار ساخت. نتایج این مطالعه خاصیت جذبی ایلئوم که به مرور زمان کاهش می یابد را نشان داد. مشکلات برخاسته از جذب دارو نادر بوده و در بیشتر موارد ممکن است کاستن از دوز دارو (به استثنای داروهایی که دوز درمانی آنها در محدوده کوچکی نوسان دارد) نیاز نباشد.