هدف اصلی این پژوهش، مقایسه سلامت روان، رضایت از زندگی و فرهنگ جمع گرایی و فردگرایی بین دو گروه از جوانان ایرانی مقیم ایران و کانادا بود. سلامت روان با استفاده از آزمون سلامت عمومی گلدبرگ (ghq) و رضایت از زندگی و فرهنگ جمع گرایی و فردگرایی با استفاده از آزمون رضایت از زندگی و فرهنگ فردگرایی/جمع گرایی خسروی(1383) مورد آزمون قرار گرفت. شرکت کنندگان در گروه مهاجر از طریق روش نمونه گیری غیرتصادفی(گلوله برفی) انتخاب شدند و نمونه غیرمهاجر به لحاظ سن،جنسیت،تحصیلات و وضعیت اجتماعی- اقتصادی با گروه مهاجر همتا شدند. نمونه مقیم کانادا شامل 71 نفر (45 زن و 27 مرد) بودند و نمونه مقیم ایران، شامل 72 نفر (46 زن و 26 مرد) بودند و هر دو گروه در بازه سنی 17 تا 34 سال قرار داشتند. در فرضیات این پژوهش، دو گروه مهاجر و غیرمهاجر به ترتیب به لحاظ سلامت روان، رضایت از زندگی و نوع فرهنگ جمع گرایی و فردگرایی متفاوت فرض شدند. همچنین دو گروه زنان و مردان مهاجر به ترتیب به لحاظ سلامت روان، رضایت از زندگی و نوع فرهنگ جمع گرایی و فردگرایی متفاوت فرض شدند. جمع گرایی/فردگرایی، رضایت از زندگی، مدت زمان مهاجرت و دلایل مهاجرت، با سلامت روان مهاجران، همبسته و پیش بینی کننده آن فرض شد. همچنین جمع گرایی/فردگرایی، رضایت از زندگی، شرایط اجتماعی- اقتصادی و جنسیت، با سلامت روان غیرمهاجران، همبسته و پیش بینی کننده آن فرض شد. به طور کلی، پژوهش حاضر وجود تفاوت معنادار میان هر سه متغیر را در دو گروه مهاجر و غیر مهاجر نشان داد. مهاجرین به طور معناداری به لحاظ سلامت روان و رضایت از زندگی و فرهنگ جمع گرایی برتری نشان دادند. اما این تفاوت ها در میان دو جنس زنان و مردان مهاجر به اثبات نرسید. همچنین متغیرهای در نظر گرفته شده همبستگی و پیش بینی سلامت روان هر دو گروه مهاجرین و غیرمهاجرین به طور نسبی مورد تأیید واقع شدند.