این پژوهش برای بررسی راهکار های نهادینه سازی ارزشیابی توصیفی در دوره ی متوسطه ازدیدگاه دبیران شهرسنندج انجام گرفت روش انجام پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری) 757 نفر(بااستفاده از فرمول کوکران (255نفر201مرد و54زن)به عنوان حجم نمونه به طور تصادفی انتخاب شدند .داده های لازم از طریق پرسشنامه محقق ساخته درقالب30 سوال تدوین شده بودجمع آوری گردید.روایی صوری آن توسط اساتیددانشگاه کردستان تأیید گردیدوپایایی آن ازطریق آلفای کرونباخ به میزان 93/. صدم به دست آمد.برای تجزیه وتحلیل داده های بدست آمده از روش آماریt مستقل، تحلیل واریانس یک راهه ، t تک نمونه ای استفاده شد.یافته ها نشان داد: 65/31 درصد از دبیران درسطح پایین اعلام نموده اند نظام آموزشی با ناکارآمد نشان دادن ارزشیابی سنتی وبرگزاری دور ه های توجیهی وآموزشی دبیران را برای فرایند ارزشیابی توصیفی آماده می کنند .همچنین 02/40 در صد ازدبیران در سطح پایین اعلام نموده اند که نظام آموزشی با آزادی عمل ودر دسترس قرار دادن امکانات آموزشی ومهیا کردن بستر آموزشی مناسب دبیران را برای اجرای ارزشیابی توصیفی دردوره ی متوسطه آماده می کنند.13/31 درصد ازدبیران درسطح پایین اعتقاد دارند اجرای موثرتر ارزشیابی توصیفی به روحیه نقادی وپژوهشی دانش آموزان بستگی دارد. 2 /29 در صد از دبیران درسطح خیلی ضعیف اعتقاد دارند که موضوعات مختلف محتوا واهداف کتب درسی در اجرای موثرتر ارزشیابی توصیفی بستگی دارد . 93 /20 درصد از دبیران درسطح خیلی ضعیف اعتقاد دارند که آموزش والدین باعث نگرش مثبت آنان به ارزشیابی توصیفی می شود .

افزایش نگرانی های زیست محیطی و پیشرفت فرآینده های شیمی سبز، جایگزینی کاتالیزگرهای همگن را با انواع ناهمگن آن ضروری کرده است. در این پژوهش نانو بوهمیت که با استفاده از پیش ماده آلومینیوم 2- بوتوکسید 2 مولار به روش هیدروترمال سل- ژل در دمای c100 تهیه شد، به سبب مساحت سطح بالا (m/g326) و دارا بودن گروه های هیدروکسیل فراوان به عنوان یک بستر مناسب به کار گرفته شد. سپس طی 2 مرحله با لیگاند 3- تری متوکسی سیلیل پروپیل کلرید و ایمیدازول عامل دار شد. در ادامه کمپلکسی از مولیبدن به نانوبوهمیت عامل دار شده اضافه گردید و کاتالیزگر ناهمگن تهیه شد. به جهت تایید پیوند لیگاند 3- تری متوکسی سایلیل پروپیل کلرید، ایمیدازول و کمپلکس مولیبدن به بستر نانو بوهمیت، تکنیک های طیف بینی فروسرخ، آنالیز عنصری، icp و الگوی پراش xrd به کار گرفته شد. سپس این کاتالیزگر در واکنش های اپوکسایش سیکلواکتن بکار رفت و پارامترهای گوناگونی همچون مقدار کاتالیزگر(0، 10، 15 و 20 میلی گرم)، نوع حلال ( کلروفرم، دی کلرومتان، تتراکلرید کربن، تولوئن، متانول، استون و استونیتریل)، مقدار حلال (1، 2، 3 میلی لیتر تتراکلرید کربن)، نوع اکسنده ( ترشیو بوتیل هیدروزن پراکسید، هیدروژن پراکسید، اوره هیدروژن پراکسید و سدیم پریدات)، مقدار اکسنده (1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 میلی لیتر)، دما (?25، 40 و 80) و زمان (15، 30، 45، 60، 90 دقیقه) بهینه سازی شد. شرایط بهینه برای 5/0 میلی مول سیکلواکتن با این کاتالیزگر ناهمگن، 20 میلی گرم کاتالیزگر، 1میلی لیتر حلال تتراکلرید کربن و 12/1 میلی مول اکسنده ترشیو بوتیل هیدروژن پراکسید در دمای c80 بدست آمد. همچنین بالاترین بازده برای این کاتالیزگر در مدت زمان 1 ساعت بود و این کاتالیزگر 4 بار بدون افت بازده، بازیافت و دوباره به کار گرفته شد.