هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه کیفیت حسابرسی، تغییر حسابرس و سهم بازار صاحبکار با مدیریت سود در گزارشگری مالی است. انتظار می رود با افزایش کیفیت حسابرسی، تغییر دیرهنگام حسابرس و کاهش سهم بازار شرکت، حجم مدیریت سود اعمال شده در صورت های مالی کاهش یابد. مدیریت سود، اعتبار اطلاعات ارائه شده توسط مدیریت را زیر سوال می برد. از این رو وجود آن نشان از انحراف از معیارهای استفاده کنندگان صورت های مالی در فرآیند گزارشگری مالی است. در این پژوهش از اندازه موسسه حسابرسی به عنوان معیاری برای اندازه گیری کیفیت استفاده می شود. برای تعیین مدیریت سود نیز به اندازه گیری اقلام تعهدی اختیاری با استفاده از مدل تعدیل شده جونز می پردازیم. نتایج آمار توصیفی، آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیونی در مورد نمونه ای از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران حاکی از وجود رابطه ای منفی و معنی دار بین کیفیت حسابرسی و مدیریت سود و رابطه منفی و با معنی بین تغییر حسابرس و سطح مدیریت سود اعمال شده در صورت های مالی است. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان می دهد که بر خلاف برخی پژوهش های مشابه هیچ گونه ارتباطی بین سهم بازار با سطح اقلام سود مدیریت شده در صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران وجود ندارد. نتایج مزبور بیانگر آن است که حسابرسی با کیفیت، با احتمال بیشتری رفتار فرصت طلبانه مدیریت سود را کشف می کند. همچنین با حفظ حسابرس در موقعیت حسابرسی یک شرکت طی سنوات متمادی ضمن انجام موثرتر عملیات حسابرسی، زمینه فعالیت های مدیریت سود ناخوشایند به حداقل می رسد. بنابراین نقش حسابرسی به عنوان یکی از مبانی ارزیابی کیفیت صورت های مالی مورد تائید قرار می گیرد.