هدف اصلی این پژوهش معرّفی و تحلیل نمادهای رایج در سه دین یهود، مسیحیّت و اسلام در شعر نو فارسی است. به این منظور سروده های ده شاعر نوپرداز مطالعه و نمادهای دینی به کار رفته در شعر آن ها بررسی شد. بخش نخست پایان نامه، به تعریف نماد، انواع نماد، تفاوت نماد با استعاره و تشبیه و معرفی اجمالی شاعران مورد بررسی اختصاص یافته است. بدنه ی اصلی پژوهش، از صد و سی و دو مدخل تشکیل شده که به صورت فرهنگ الفبایی تنظیم گردیده است. در ذیل هر مدخل، معانی نماد مورد بررسی را در فرهنگ جهانی و ادبیّات کلاسیک فارسی آورده و سپس معانی ای که شاعران نوپرداز ایران وضع کرده اند، ذکر کرده ایم. بدین گونه از طریق مقایسه گستره ی معانی نمادها در ادبیّات کلاسیک ایران و جهان با آن چه در شعر نو فارسی مطرح شده، میزان نوآوری شاعران نوپرداز معلوم می شود. پایان بخش این تحقیق، ارائه ی تصویری کلّی از بازتاب نمادهای دینی در شعر هر کدام از شاعران مورد بررسی است.