موضوع این تحقیق، ارائه روش استاتیکی معادل برای دکل های مخابراتی خودایستای 3 پایه، تحت بارهای طیف طرح آیین نامه استاندارد 2800 ایران می باشد. در بیشتر موارد دکل ها در برابر بار باد طراحی می شوند. تنها در برخی آیین نامه ها، تحت شرایط خاص و بسته به موقعیت محل، ارتفاع و جرم دکل، کنترل این سازه ها در برابر بارهای لرزه ای ضروری دانسته شده است. در آیین نامه ایران، جهت تحلیل دکل ها در برابر بارهای لرزه ای به صورت استاتیکی معادل، از روشی که برای ساختمان ها ارائه شده است، استفاده می شود. این روش، برای دکل های خودایستا که اغلب بیش از یک مد در پاسخ لرزه ای آن ها تاثیر دارد و همچنین به دلیل ماهیت هندسی و اعضای سازه ای آن ها (که در آن، اعضا در دو امتداد طولی و عرضی به-تنهایی قابل بیان نمی باشند)، مناسب نیست. با توجه به این موضوع، در این تحقیق، روشی جهت تحلیل استاتیکی معادل دکل های خودایستای 3 پایه ارائه شده است. این روش، به سه مرحله؛ محاسبه دوره تناوب طبیعی سازه، محاسبه برش پایه تحت بارهای لرزه ای و نحوه توزیع نیروهای جانبی (طیف های طرح زلزله ایران) در ارتفاع سازه تقسیم می شود. با مدل-سازی 12 نمونه دکل خودایستا در محدوده ارتفاعی 30 تا 121 متر و تحلیل مدل ها، براساس خصوصیات هندسی، مقاطع بکار رفته در دکل و همچنین مشخصه های طیف شتاب طرح زلزله، فرمول هایی برای انجام سه مرحله ذکرشده پیشنهاد شده است. در ادامه، وارسی های دکل (جابجایی ها، اثر ثانویه وزن و ترکیبات بارگذاری) و منحنی های رفتاری سازه در برابر طیف طرح زلزله بررسی شده است. همچنین با مقایسه نتایج حاصل از تحلیل نمونه ها تحت بارگذاری باد و طیف طرح متناسب با منطقه ایران (با خطر لرزه خیزی بالا) مشخص می شود که برای این منطقه نیز، کنترل دکل های خودایستا در برابر بارهای لرزه ای ضروری می باشد.