چکیده: این پایان نامه پژوهشی است ذیل عنوان (( بررسی باهم آیی واژه ها (هم نشینی و متداعی) در جزء سی ام قرآن کریم)) که بر مبنای تناسب و نظم موجود در واژگان کلام الهی نگاشته شده است. در این پایان نامه رویکردی جدید از لحاظ علم زبان شناسی در تفسیر قرآن معرفی شده است که علاوه بر رویکردهای علمی و ادبی و عرفانی قبلی می تواند اعجاز قرآن را بیشتر از پیش به اثبات برساند . این کار در حیطه معنی شناسی در علم زبان شناسی انجام گرفته است در ابتدا در راستای اصول معناشناسی بحث باهم آیی به صورت متداعی و هم نشینی و سایر مباحث مربوط به نظم واژگانی و استعاره و مجاز معرفی شده اند و سپس واژگان سوره های جزء سی ام قرآن را بر اساس تفاسیر موجود و منابع مربوط به علم زبان شناسی مورد بررسی قرار دادم این کار روی اکثر سوره های جزء آخر در دو مرحله انجام شده است. یکی مرحله یافتن باهم آیی به صورت همنشینی در آیات هر سوره سپس در مرحله بعد باهم آیی متداعی در هر سوره بررسی شده است . بعد از بررسی سوره های جزء سی ام مشخص شد که هر سوره شامل تناسب واژگانی از لحاظ باهم آیی همنشینی و متداعی می باشد و باهم آیی واژگانی را در هر آیه با ذکر دلایل آن مشخص کرده ایم. این پایان نامه در پنج فصل تهیه و تدوین شده است که روش تحقیق آن روش توصیفی و تحلیلی است که به صورت گردآوری مطالب و کتابخانه ای و فیش برداری انجام شده است. کلید واژگان: باهم آیی ، باهم آیی هم نشینی ، باهم آیی متداعی ، نظم ، تناسب واژگانی ، اعجاز قرآن