فاضلاب کارخانه چوب و کاغذ حاوی مواد سمی ممانعت کننده تصفیه بیولوژیکی همچون لیگنین، اسیدهای چرب، فاضلاب گرم و غیره است. بنابراین تصفیه آن ضروری می باشد. تاکنون روش های مختلف هوازی و بی هوازی جهت تصفیه فاضلاب کارخانه چوب و کاغذ مورد استفاده قرار گرفته است، اما با توجه به بار آلی بالای فاضلاب کارخانه چوب و کاغذ روش های هوازی برای حذف مواد آلی کارآیی مناسبی ندارد لذا روش بی‏هوازی کارسازتر است و به علاوه گاز متان بعنوان منبع انرژی از فرآورده های مفید تصفیه بی‏هوازی محسوب می شود. یکی از مناسب ترین روشها جهت تصفیه فاضلاب کارخانه چوب و کاغذ استفاده از بیوراکتوری با سیستم هیبریدی است که دارای بستر لجن بصورت گرانول و بیوفیلم در دو بخش متفاوت می باشند. این عمل صرفا جهت بهینه سازی و اصلاح سیستم متداول uasb صورت گرفته است. استفاده از بستر آکنده در انتهای سیستم می تواند مانع از خروج بیومس از سیستم شده و راه حلی مناسب برای رفع مشکلات سیستم uasb گردد. در این تحقیق تاثیر دما های مزوفیلیک و ترموفیلیک (37 و 55 درجه سانتی گراد) و زمان های ماند مختلف (8، 12، 18 و 24 ساعت) و در حالات مختلف طی مدت 182 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داده است که زمان ماند هیدرولیکی برابر با 24 ساعت در حالت ترموفیلیک و با بازچرخش فاضلاب بیشترین راندمان حذف را داشته است که در بهترین حالت 83 درصد حذف codsol بود. پارامترهایی نظیر codtot، codfilt ، codsol ، codcol ، codsusp ، ph ، vfa ، بیوگاز، درصد خذف رنگ و میزان قلیایت همواره مورد بررسی قرار گرفته است. هنگامی که hrt از 24 به 8 کاهش داده شد مشاهده شذ که در حالت مزوفیلیک درصد حذف codfilt از 71 به 45 کاهش پیدا کرد. میزان درصد حذف codfilt در حالت ترموفیلیک (66-77%) بیشتر از حالت مزوفیلیک (65-75%)می‏باشد. در هنگام کاهش زمان ماند هیدرولیکی شاهد افزایش میزان بار آلی از gcod l-1.d-1 1.6-7.9 می باشیم که این افزایش باعث کاهش کارآیی بیوراکتور در حدود 15-30 درصد شد.